III ODSŁONA
JA TEŻ ! / ŚLEPA MIŁOŚĆ
02 lutego 2012 godz. 17.00
Prelekcja dr Katarzyna Bojarska Poradnia Zdrowia Psychoseksualnego Bez Tabu
Miejsce:
Aula 1.43 Wydział Filologiczny Uniwersytetu Gdańskiego, ul. Wita Stwosza 55
Karnety:
2 filmy 10 zł // 4 filmy 15 zł // całość 30 zł
(sprzedaż karnetów pół godziny przed seansem)
JA TEŻ!
(Yo, también/ Me too)
Hiszpania 2009; 103′
Reżyseria: Antonio Naharro, Álvaro Pastor
Występują: Lola Dueñas, Pablo Pineda, Isabel García Lorca, Antonio Naharro, Ana De los Riscos
Twórcy „Ja, też!” nie raczą nas prostoduszną bajeczką o tym, że różne punkty widzenia można pogodzić, że ludzie w sumie są tacy sami, a miłość łączy ponad podziałami. Za to przekonująco pokazują, jak niepełnosprawny jest upupiany przez „normalną” część społeczeństwa: z jednej strony uważa się go za naiwnego półgłówka posługującego się raczej popędem niż intelektem, z drugiej – za istotę pozbawioną podstawowego instynktu – instynktu seksualnego. Ten stereotyp reżyserzy rozbijają subtelnie i z poczuciem humoru, nie uciekając się do tanich, szokujących zagrywek.(…)
Rola stworzona przez naturszczyka Pabla Pineda nie mogła być lepsza. Grana przez niego postać budzi sympatię swoim pozytywnym nastawieniem, dystansem do rzeczywistości (potrafi się śmiać nawet z własnego upośledzenia), ale nie jest pozbawiona rysów dramatycznych. (www.filmweb.pl )
MFF San Sebastian 2009 — najlepszy aktor i aktorka
MFF Rotterdam 2010 – nagroda publiczności
Goya 2010 dla najlepszej aktorki
Sundance Film Festival 2010
ŚLEPA MIŁOŚĆ
(Slepé lásky)
2008 Słowacja 77 min.
reżyseria: Juraj Lehotský
scenariusz: Marek Leščák, Juraj Lehotský
Reżyser z dużą dozą humoru opisuje różne stany egzystencjalne swoich bohaterów. Wiele scen buduje jakby przez przypadek, wydobywając treści z klasycznej dokumentalnej obserwacji. To jednak tylko złudzenie. Każdy z epizodów opowiedziano w inny sposób, w zgodzie z dynamiką i emocjami poszczególnych bohaterów. W jednym wypadku takim centralnym punktem będzie bujna wyobraźnia, w innym ? głęboko przeżywana tęsknota. Peter uwielbia wymyślać i naśladować dźwięki. Kiedy snuje przed żoną jedną z fantastycznych historii, reżyser przenosi go wprost do nierealnego, podwodnego świata (widzowie mogą w tym miejscu podziwiać wspaniale zrealizowaną sekwencję animowaną). Dla Mira najważniejsza jest Monika, dlatego nie rozstaje się z jej głosem nagranym na dyktafon. Lehotsky nie stara się odpowiedzieć na pytanie, jak kochają niewidomi. Interesuje go raczej to, co uniwersalne w przeżywaniu szczęścia i spełnienia.
Wybrane nagrody i festiwale:
2009 – Specjalna Nagroda Jury na Camerimage w Łodzi
2009 – Nagroda Publiczności w kategorii „Najlepszy dokument” na MFF w Trieście
2009 – BAFF w Barcelonie
2008 – Nagroda Międzynarodowego Stowarzyszenia Kin Artystycznych (CICAE) na MFF w Cannes
2008 – Nagroda FIPRESCI na MFF w Motovunie
2008 – Golden Eye w kategorii „Najlepszy dokument” na MFF w Zurychu