Archiwum DKF UG Miłość Blondynki

12 lutego 2021 (piątek), godz. 18.00
Miłość, roboty i gry video – panel dyskusyjny o obrazach miłości we współczesnych narracjach medialnych

Paneliści: dr Marta Tymińska, dr Sebastian Jakub Konefał oraz Piotr Wajda.
Spotkanie poprowadzi dr Agnieszka Kiejziewicz.

Transmisja odbędzie się na stronie: https://www.facebook.com/dkfmiloscblondynki

12 lutego zapraszamy wszystkich wielbicieli DKF-u „Miłość blondynki” do obejrzenia panelu dyskusyjnego… z okazji zbliżających się walentynek – właśnie o miłości!

Badacze kina, gier i narracji medialnych przybliżą nam kierunki rozwoju ukazywania uczuć na małym i dużym ekranie. Porozmawiamy o miłości do potworów w filmach grozy, zastanowimy się, czy można pokochać sztuczną inteligencję oraz jak budowane są wątki romantyczne w grach komputerowych.

Panel jest jednocześnie inauguracją cyklu DKF Online – który będzie realizowany w roku 2021 przez DKF UG „Miłość Blondynki”. Jeśli tęsknicie za filmowymi dyskusjami – nie możecie przegapić tego spotkania!

Cykl Kinoterapia

 A White, White Day / Hvítur, Hvítur Dagur

reż. Hlynur Pálmason, Islandia, Dania, 2019, 109 min.

obsada Ingvar E. Sigurðsson, Ída Mekkín Hlynsdóttir, Hilmir Snær Guðnason, Sara Dögg Ásgeirsdóttir, Björn Ingi Hilmarsson

W biały, biały dzień, gdy nieba nie można odróżnić od ziemi, zmarli mogą mówić do tych, którzy wciąż żyją – głosi islandzkie powiedzenie. W taki też dzień ginie żona Ingimundura, która spada w przepaść rozpędzonym samochodem. Owdowiały policjant próbuje zacząć wszystko od nowa: opiekuje się wnuczką, wykańcza dom dla córki, chodzi na terapię. Pewnego dnia żona jednak do niego przemówi. Mężczyzna przypadkiem odkrywa jej tajemnice, która po raz pierwszy od dawna wzbudzi w nim silne emocje. Gdy tama udawanego spokoju pęknie, nic nie powstrzyma przemocy. Reżyser niezapomnianych, ekstrawaganckich Zimowych braci swoim drugim filmem potwierdza, że jest jednym z najzdolniejszych młodych twórców ze Skandynawii. Biały, biały dzień – dojrzalszy, formalnie chłodny i zdystansowany, ale kipiący od tłumionych uczuć – to przenikliwy obraz zmagań z żałobą, a jednocześnie angażujące kino zemsty. Odtwórca głównej roli Ingvar E. Sigurðsson stworzył przekonujący portret wdowca żyjącego w potrzasku przeszłości, powoli osuwającego się w szaleństwo. Islandzki aktor słusznie został nagrodzony przez jury canneńskiego Tygodnia Krytyki.  ( aut. Mariusz Mikliński)

https://www.nowehoryzonty.pl/

Nagrody : MFF w Cannes 2019 – nagroda dla najlepszego aktora (sekcja Tydzień Krytyki); MFF w Transylwanii 2019 – najlepszy aktor

Hlynur Pálmason

Fotograf, filmowiec i malarz. Z pochodzenia Islandczyk, ukończył szkołę filmową w Kopenhadze. W 2017 roku zadebiutował w pełnym metrażu filmem Zimowi bracia, który spotkał się z gorącym przyjęciem na wielu festiwalach: w Locarno (m.in. nagroda dla najlepszego aktora), Toronto, na Camerimage (najlepszy debiut operatorski) i we Wrocławiu (Nagroda FIPRESCI). Został też uznany za najlepszą duńską produkcję. Do realizacji Białego, białego dnia Pálmasona zainspirowała seria własnych fotografii pt. A White Day.

Filmografia

2013 En maler / A Painter (short)

2014 Seven Boats (short)

2017 Zimowi bracia / Vinterbrødre / Winter Brothers

2019 Biały, biały dzień / Hvítur, Hvítur Dagur / A White, White Day

Reż. Robert Wiene, Niemcy, 1920, 71 min.

Pokaz jest wydarzeniem towarzyszącym konferencji naukowej
Sto lat kina grozy, która odbędzie się w dniach 27-28 lutego 2020 na Uniwersytecie Gdańskim.
Partner wydarzenia Konsulat Generalny Niemiec w Gdańsku.

Podczas miejskiego jarmarku tajemniczy doktor Caligari (Werner Krauss) prezentuje lokalnej gawiedzi swego podopiecznego, Cesara (Conrad Veidt) – przerażającego lunatyka, postać z pogranicza życia i śmierci, która na oczach widzów budzi się z głębokiego snu. Gdy jeden z gapiów zapyta go o swą przyszłość, zgodnie z przepowiednią Cesara zginie następnego ranka.

Tak rozpocznie się seria dziwnych morderstw, o które podejrzany będzie wspomniany somnambulik. Śledztwo przeprowadzone przez Francisa (Friedrich Fehér) doprowadzi go do tajemnicy obłąkanego manipulatora, który wykorzystuje Cesara do zabijania niewinnych ludzi.

_______________________________________________

CZERWIE [etno, folk, muzyka eksperymentalna]

Skład : Wojtek Zaborowski, Maciek Kudłacik, Paweł Zawarus, Piotrek Bogunia

,,Czerwie” to polska formacja prezentująca alternatywne dźwięki z pogranicza folku, etno, sceny absurdu, muzyki eksperymentalnej, współczesnej oraz muzyki teatralnej i filmowej. Stworzyli wła-sny niepowtarzalny styl charakteryzujący się niekonwencjonalnym wykorzystaniem instrumentów i wartości muzycznych, będący jednocześnie fuzją wielu gatunków. Są twórcami m.in. muzyki do spektaklu w reżyserii Piotra Cieplaka „Albośmy to jacy, tacy” na podstawie „Wesela” St. Wyspiań-skiego (Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera, Warszawa, 2007). Sztukę wystawioną 50-krotnie w stolicy wyemitowano wielokrotnie w TVP Kultura. W swojej dyskografii muzycy mają 6 autor-skich albumów.

Zespół skomponował muzykę do wielu filmów niemych i jest niewątpliwie jednym z nielicznych grup posiadających tak bogate doświadczenie w tym zakresie (20 lat działalności).

Zespół występował na wielu festiwalach europejskich m.in. na prestiżowym Europejskim Festiwalu Kina Niemego Hippodrome w Szkocji (2016), na Budapesti Klasszikus Film Maraton Magyar Nemzeti Filmarchívum (Festiwal węgierskiej Filmoteki Narodowej) na Polskiej Wiośnie Filmowej w Budapeszcie na zaproszenie Instytutu Polskiego (2018); w Muzeum Historii Kina w Dusseldorfie, na Niesse Film Festival 2019

W skład grupy wchodzi obecnie 4 muzyków – Wojtek Zaborowski, Maciek Kudłacik, Paweł Zawa-rus, Piotrek Bogunia – operujących następującym instrumentarium: perkusja, ksylofon, instrumenty perkusyjne, instrumenty etniczne, bas, gitara, mandolina, akordeon, syntezatory.Grupa zagrala do tej pory ponad 800 koncertów w Polsce i Europie m.in (Czechy , Słowacja , Węgry, Niemcy ,Holandia , Wielka Brytania )

CZERWIE znajdują się w ścisłej czołówce grup grających „na żywo” muzykę do filmów niemych.

www.czerwie.com.pl www.facebook.com/czerwie

Zapraszamy na kolejną odsłonę cyklu Kinoterapia, której gościem będzie Pani Anna Rasińska – psycholog, psychoterapeutka w nurcie psychoterapii systemowej, absolwentka szkolenia z mediacji, sądowy kurator społeczny, współpracująca na co dzień z rodzicami zastępczymi oraz kandydatami na rodziców zastępczych w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w Gdyni. Dyskusję po seansie poprowadzi Weronika Orzechowska.

BŁĄD SYSTEMU
Reżyseria: Nora Fingscheidt
Scenariusz: Nora Fingscheidt
Obsada: Helena Zengel, Albrecht Schuch, Gabriela Maria Schmeide
Gatunek: Dramat psychologiczny
Rok produkcji: 2019
Czas trwania: 119 minut

Szeroko komentowany debiut fabularny Nory Fingscheidt jest chwytającą za serce opowieścią o desperackiej potrzebie uwagi, miłości i czułości dziewięcioletniej dziewczynki.

Film został doceniony na wielu światowych festiwalach. Zdobył m.in. Srebrnego Niedźwiedzia na festiwalu w Berlinie, jest także niemieckim kandydatem do OSCARA.

Główna bohaterka filmu ma zaledwie dziewięć lat, a doświadczeniem mogłaby obdzielić kilkoro swoich rówieśników. Do jakiejkolwiek placówki by nie trafiła, prędzej czy później zostaje z niej wydalona. Takie przypadki, jak niewinnie na pierwszy rzut oka wyglądająca Benni, w slangu pracowników socjalnych nazywane są „łamaczami systemu”.

Za agresją, krzykiem, gwałtownością, które charakteryzują zachowanie dziewczynki kryje się jeden cel. Jest nim desperacka chęć powrotu do domu i życie u boku ukochanej matki. Kobieta ma jednak spore wątpliwości, obawiając się, że krnąbrna córka nie pozwoli jej ułożyć sobie na nowo życia. Kiedy kolejne sposoby nie pomagają poskromić wybuchowego charakteru Benni, niespodziewanie pojawia się światełko w tunelu w osobie nowego opiekuna Michy.

Czy uda mu się odnieść sukces tam, gdzie wszyscy inni postawili na dziewczynce krzyżyk?

NAGRODY I FESTIWALE:

2020 – Międzynarodowy Festiwal w Palm Springs – najlepszy film zagraniczny (nominacja), nagroda FIPRESCI dla najlepszej aktorki (Helena Zengel)

2019 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie – konkurs główny, Srebrny Niedźwiedź – nagroda im. Alfreda Bauera, nagroda czytelników gazety „Berliner Morgenpost”

2019 – Europejskie Nagrody Filmowe – nominacje: najlepszy film, najlepsza aktorka (Helena Zengel), nagroda główna za najlepszą muzykę

2019 – Forum Kina Europejskiego CINERGIA – Kryształowa Łódka dla najlepszego filmu europejskiego, nagroda publiczności

http://www.aurorafilms.pl/zapowiedzi/blad-systemu/

Kino Walentynki – UWAGA ZMIANA GODZINY SEANSU

Tytuł oryginalny: Marianne & Leonard: Words of Love
Reżyser: Nick Broomfield
Zdjęcia: Barney Broomfield
Czas trwania: 102 min.

Film legendy brytyjskiego dokumentu, Nicka Broomfielda. „Marianne i Leonard: Słowa miłości” to piękna i dramatyczna historia miłości Leonarda Cohena i jego muzy Marianne Ihlen. Ich uczucie narodziło się w 1960 roku na idyllicznej greckiej wyspie Hydra, w miejscu do którego zjeżdżali się artyści z całego świata. Film pokazuje początki ich związku oraz to jak zmieniła się ich miłość, gdy Cohen odniósł muzyczny sukces. To właśnie na Hydrze w 1968 roku, wówczas 20 letni Nick Broomfielld poznał Marianne Ihlen. Marianne pokazała mu muzykę Leonarda Cohena i zachęciła do stworzenia pierwszego filmu.

Film opowiada o tym, jak ewoluowała ich miłość, kiedy Leonard stał się już odnoszącym sukcesy muzykiem, o tym jaką niezwykłą siłą inspirowania innych emanowała Marianne. To dzięki niej powstały nieśmiertelne piosenki „So Long, Marianne” czy „Bird on a Wire”. Wykorzystując archiwalne nagrania i wywiady, Nick Broomfield opowiada o pięknej i romantycznej miłości. Aż do ostatniego, niezwykle przejmującego rozdziału. Marianne i Leonard zmarli w 2016 roku w odstępie trzech miesięcy.

http://mayfly.pl/movie/marianne-i-leonard-slowa-milosci/

reż. Bong Joon-ho, Korea Południowa, 2019, 132 min.

Tytuł oryginalny: Gisaengchung
Tytuł angielski/międzynarodowy: Parasite
Występują: Song Kang-ho, Lee Sun-kyun, Jo Yeo-jeong, Choi Woo-sik, Jang Hye-jin, Park So-dam
Kraj produkcji: Korea Południowa
Rok produkcji: 2019
Data premiery: 20 września 2019
Język oryginalny: koreański
Gatunek: komedia, thriller Czas trwania: 132 min.

Absolutny wizjoner! Nikt inny nie kręci tak dobrych filmów rozrywkowych jak on – mówi o reżyserze „Parasite” Quentin Tarantino, jeden z jego największych fanów. Potwierdził te słowa tegoroczny Festiwal w Cannes, gdzie w walce o Złotą Palmę „Parasite” Bong Joon-ho pokonał „Pew-nego razu… w Hollywood”, oczarowując jury, światową krytykę i publiczność.

„Parasite” to mistrzowska i trzymająca w napięciu opowieść, w której czworo ludzi bez przyszłości wpada na pomysł przekrętu doskonałego. Kierowca bez pracy, gospodyni bez domu, student bez kasy i dziewczyna bez perspektyw wspólnie stworzą perfekcyjny plan: jak w najkrótszym czasie stać się kimś i zająć miejsce bogaczy. W świecie, w którym liczy się tylko wydajność i sukces, przechytrzą system i zawalczą o siebie. Nawet, jeśli będzie to wymagało przekroczenia cienkiej granicy między tym, co jeszcze dozwolone, a tym, co absolutnie zabronione. Bong Joon-ho pokazuje, że prawie każdy marzy o lepszym życiu, awansie i szansie na sukces. Ale tylko niektórzy – dzięki nieposkromionej wyobraźni i braku skrupułów – są w stanie po to wszystko sięgnąć.

„Parasite” to pełen dzikiego humoru i nieoczekiwanych zwrotów akcji thriller o ludziach, którzy nigdy nie mieli się spotkać – biednych i bogatych, tych naprawdę uprzywilejowanych i tych ze-pchniętych do rynsztoków. Nowy film twórcy przebojów „Okja” i „Snowpiercer: Arka przyszłości” to wielki hit światowego kina i prawdziwy filmowy rollercoaster.

https://gutekfilm.pl/film/parasite-joon-ho/

reż. Bong Joon-ho, Korea Południowa, 2019, 132 min.

Tytuł oryginalny: Gisaengchung
Tytuł angielski/międzynarodowy: Parasite
Występują: Song Kang-ho, Lee Sun-kyun, Jo Yeo-jeong, Choi Woo-sik, Jang Hye-jin, Park So-dam
Kraj produkcji: Korea Południowa
Rok produkcji: 2019
Data premiery: 20 września 2019
Język oryginalny: koreański
Gatunek: komedia, thriller Czas trwania: 132 min.

Absolutny wizjoner! Nikt inny nie kręci tak dobrych filmów rozrywkowych jak on – mówi o reżyserze „Parasite” Quentin Tarantino, jeden z jego największych fanów. Potwierdził te słowa tegoroczny Festiwal w Cannes, gdzie w walce o Złotą Palmę „Parasite” Bong Joon-ho pokonał „Pew-nego razu… w Hollywood”, oczarowując jury, światową krytykę i publiczność.

„Parasite” to mistrzowska i trzymająca w napięciu opowieść, w której czworo ludzi bez przyszłości wpada na pomysł przekrętu doskonałego. Kierowca bez pracy, gospodyni bez domu, student bez kasy i dziewczyna bez perspektyw wspólnie stworzą perfekcyjny plan: jak w najkrótszym czasie stać się kimś i zająć miejsce bogaczy. W świecie, w którym liczy się tylko wydajność i sukces, przechytrzą system i zawalczą o siebie. Nawet, jeśli będzie to wymagało przekroczenia cienkiej granicy między tym, co jeszcze dozwolone, a tym, co absolutnie zabronione. Bong Joon-ho pokazuje, że prawie każdy marzy o lepszym życiu, awansie i szansie na sukces. Ale tylko niektórzy – dzięki nieposkromionej wyobraźni i braku skrupułów – są w stanie po to wszystko sięgnąć.

„Parasite” to pełen dzikiego humoru i nieoczekiwanych zwrotów akcji thriller o ludziach, którzy nigdy nie mieli się spotkać – biednych i bogatych, tych naprawdę uprzywilejowanych i tych ze-pchniętych do rynsztoków. Nowy film twórcy przebojów „Okja” i „Snowpiercer: Arka przyszłości” to wielki hit światowego kina i prawdziwy filmowy rollercoaster.

https://gutekfilm.pl/film/parasite-joon-ho/

Horyzonty kina : DEERSKIN
Reż. Quentin Dupieux, Francja, 2019, 77 min.

Deerskin
Le daim
Reż. Quentin Dupieux, Francja, 2019, 77 min.

Jeden z największych przebojów sekcji Piętnastka Reżyserów na ostatnim MFF w Cannes. Bohaterką czarnej komedii Quentina Dupieux jest… kurtka z frędzlami. To ona staje się fetyszem niejakiego Georges’a, przegranego gościa, który po zakupie zamszowego ciucha zaczyna marzyć o sławie filmowca. Wydawszy ostatnie pieniądze, mężczyzna błąka się po francuskiej prowincji, z każdym dniem zbliżając się coraz bardziej do granicy obłędu. Zaczepia ludzi, gada z frędzlami, chwyta za kamerę, snuje się po wzgórzach. W siatkę swoich fantazji, zmyśleń i kłamstw wciąga miejscową barmankę, która nocami hobbystycznie przemontowuje stare produkcje. To film o zwyczajnym szaleństwie – przyznał reżyser. – Ale przede wszystkim też o wolności: o tym, co z nią robimy. Mieszając komedię z kinem grozy i dramatem obyczajowym, Deerskin ani na chwilę nie traci kontaktu z rzeczywistością – dziwność i absurd są tu jak zdumiewające narośla na surowej materii. To także aktorski tour de force Jeana Dujardina. Aktor znany z oscarowego Artysty jako gadający z kurtką Georges kpi z własnego gwiazdorskiego statusu.
Premiera: 3 stycznia 2020

Quentin Dupieux

Urodzony w 1974 roku reżyser, przed laty znany przede wszystkim jako Mr. Oizo, twórca muzyki elektronicznej. Karierę filmowca zaczął od teledysków, w tym popularnego klipu do własnego utworu Flat Beat, tego, w którym żółta kukiełka rytmicznie porusza głową. Jego reżyserskim debiutem był Steak. Sławę zdobył dzięki Morderczej oponie, której główną bohaterką jest obdarzona życiem i żądna krwi opona. Specjalnością Dupieux jest absurdalny, anarchizujący humor, twórca znosi też filmowe podziały na gatunki, mainstream i arthouse. Jego Wrong debiutował na Sundance, a Złe gliny w Cannes. Z kolei Deerskin był jednym z najbardziej entuzjastycznie przyjętych tytułów canneńskiej Piętnastki Reżyserów.

Czas trwania: 97 minut
Gatunek: Komediodramat
Rok produkcji: 2019
Tytuł oryginalny: It Must Be Heaven

Reżyseria: Elia Suleiman
Scenariusz: Elia Suleiman
Obsada: Elia Suleiman, Tarik Copti, Kareem Ghneim
Zdjęcia: Sofian El Fani
Producenci: Francja/Katar/Niemcy/Kanada/Turcja/Palestyna

„Tam gdzieś musi być niebo” to powrót palestyńskiego reżysera Elii Suleimana po dziesięcioletnim artystycznym milczeniu. Nazywany przez wielu spadkobiercą Bustera Keatona czy Jacques’a Tati, stworzył pełną empatii, humoru i głębokiego humanizmu, autoironiczną opowieść o palestyńskiej tożsamości oraz próbie ucieczki od niej.

Film został uhonorowany Nagrodą Specjalną Jury oraz Nagrodą FIPRESCI podczas ostatniego festiwalu w Cannes. Jest także palestyńskim kandydatem do Oscara w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny.

Główny bohater filmu, w którego rolę wciela się sam reżyser, przestaje się czuć komfortowo w rodzinnym Nazarecie. Niewinne scysje z sąsiadem, niepokojące akty wandalizmu i narastająca agresja sprawiają, że dojrzewa w nim myśl o wyjeździe.

Nowego życia i alternatywy dla swojej ojczyzny szuka najpierw w Paryżu, później w Nowym Jorku. Nie jest to jednak łatwe, gdyż myśli o Palestynie prześladują go niemal na każdym kroku, a kusząca wizja świeżego startu zamienia się w komedię pomyłek. Podobną, jaką dla bohatera jest filmowy biznes, który przez Suleimana został tu sportretowany w groteskowy sposób.

NAGRODY I FESTIWALE:
2020 – Palestyński kandydat do Oscara w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny
2019 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes – Nagroda Specjalna Jury, nagroda FIPRESCI
2019 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Monachium
2019 – Europejski Festiwal w Sewilli
2019 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Toronto
2019 – Festiwal Filmowy TRANSATLANTYK w Łodzi