Robert Florczak – Znaczenie miejsca w przestrzeni

„Cudze chwalicie… czyli 3miejscy artyści”

Data: 20 listopada 2018 r., godz. 18.30
Miejsce: Wydział Filologiczny UG, ul. Wita Stwosza 55, Gdańsk

Wstęp wolny.

Nowy projekt ACK UG „Cudze chwalicie…” ma na celu przybliżenie sylwetek trójmiejskich artystów związanych z Akademią Sztuk Pięknych. Okazuje się bowiem, że większość osób z polskich sztandarowych artystów kojarzy jednego malarza- Jana Matejkę, a z europejskich Picassa. Rzeźba to Michał Anioł. A co z resztą sztuki? Co z innymi dziedzinami? Jakie pojęcie mają na temat powstawania dzieła?
Robert Florczak – „Znaczenie miejsca w przestrzeni.”

Moje kontakty z przestrzenią publiczną i działania teatralne i performatywne na podstawie spektakli Makbet Remix, Świątynia Sztuk Wszelkich, Triumf Ognia Ciał i Maszyn, Hamlet Transgatunkowy oraz obiektów Orzeł w Będominie, Gdański Wachlarz Możliwości, Mewa Sopocka.

O artyście:

Robert Florczak – Profesor sztuki, malarz, rzeźbiarz, scenograf, reżyser, oraz inscenizator. Twórca spektakli multimedialnych, w tym Transgatunkowego Teatru Sfinks, któremu przewodzi. Dokonania tego teatru były prezentowane na międzynarodowych festiwalach teatralnych, oraz reprezentowały Polskę i Pomorze na Festiwalu „Polonia Carioca” w Rio De Janeiro (2007r.), oraz na Expo 2010r. w Szanghaju. Od 1990 r. Pracuje w gdańskiej ASP, gdzie od 2011r prowadzi pracownię „Sztuka w Przestrzeni Publicznej”. Jest autorem kilkunastu scenografii do sztuk, w teatrach: Gdańska, Gdyni, Grudziądza, Kalisza, Lublina ,Warszawy i Wrocławia . Za scenografię do spektaklu „Życie jest Snem” Calderona de la Barca otrzymał nagrodę teatralną Marszałka Województwa Pomorskiego. Jest laureatem „Sopockiej Muzy”(2007 r.), oraz Pomorskiej Nagrody Artystycznej (2012r.) współpracuje z Fundacją „Theatrum Gedanense”, oraz „Gdańskim Teatrem Szekspirowskim” od czasu jego powstania. Jest pomysłodawcą i założycielem Fundacji „Sfinks” (Sopockie Forum Integracji Nauki Kultury i Sztuki). Od 1991 do 2010 r. prowadził legendarny już dziś klub Sfinks W malarstwie, rzeźbie, czy obiektach bardzo często wykorzystuje elementy recyclingu. Rysuje na starych sfinksowych plakatach, maluje sztandary na bannerach reklamowych, a w rzeźbach wykorzystuje elementy wcześniej złomowane ze szczególną atencją wręcz miłością do kosy. Kwestie wiary, tradycji, przmijania i przemiany są dla niego bardzo ważnym polem poszukiwań artystycznych. W teatrze nurtuje go zacieranie granic między rzeczywistością, a iluzją, znalezienie wspólnego mianownika dla istoty i tradycji teatru, oraz najnowszych osiągnięć współczesnej techniki. Łączy maszyny, ludzi, muzykę i pirotechnikę w jednorodne spektakle plenerowe („Triumf Ognia, Ciał i Maszyn” na otwarcie budowy Teatru Szekspirowskiego 2011 r.). Istotnym elementem w jego twórczości są liczne mobile, w których wielkie spódnice, suknie i krynoliny są pojazdami dla tancerek i śpiewaczek. Stworzył też serię „mobilnych kapliczek polskich”. Ostatnie prace prezentujące koguty lub kruki znalezione w sieci i narysowane lub namalowane na sfinksowych plakatach nazywa „Remixami”. Autorstwo monumentalnej rzeźby plenerowej Orzeł Polski do Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie, na listopad tego roku planowane jest posadowienie kolejnej rzeźby plenerowej „Sopocka Mewa” na rondzie przy ul Bitwy pod Płowcami w Sopocie.