Zbiór tekstów nagrodzonych w Konkursie Literackim Uniwersytetu Gdańskiego na prozę. Edycja 4. 2005.
JURY
ALEKSANDER JUREWICZ
ADAM MAJEWSKI
TOMASZ MALISZEWSKI
kurator
DANIEL ODIJA
ZBIGNIEW ŻAKIEWICZ – przewodniczący
AUTORZY
Leszek Więcko – ur. 1943. Białostoczanin. Studiował w Lublinie i Warszawie (polonistyka i dziennikarstwo). Potem mieszkał i pracował w Wiedniu, Krakowie i Rzeszowie. Przez 16 lat pracował w redakcji miesięcznika społeczno-kulturalnego „Profile”. Potem pisał dorywczo do wielu gazet i wykonywał różne zawody – od czyściciela kotłów centralnego ogrzewania i likwidatora szkód w uprawach rolnych przez pomocnika w piekarni cukierniczej i pielęgniarza po nauczyciela i dziennikarza. Pracował też w fabryce konserw rybnych na Rugii, sprzedawał owoce i warzywa na dzikim straganie, zbierał chemiczne jabłka w Niemczech, pracował jako kierowca na letnich i zimowych obozach wypoczynkowych, sprzedawał bilety na imprezy estradowe. W roku 1968 wygrał Konkurs Małych Form Literackich w Lublinie. W roku 1972 za opowiadanie o urzędniku partyjnym Powiatowy Rasputin otrzymał III nagrodę w konkursie ,,0 Laur Bieszczadzki” w Rzeszowie. Z konieczności zrobił sobie w pisaniu długą przerwę, lecz od roku 2002, kiedy otrzymał II nagrodę w konkursie na opowiadanie, „znowu bawi się w pisanie”.
Zbigniew Nowak – UL 1958. Ukończył prawo i administrację oraz nauki polityczne na Uniwersytecie Wrocławskim, a także handel zagraniczny na Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Dziennikarz, felietonista, dramaturg, autor tekstów kabaretowych. Publikował m.in. w „Szpilkach”, „Detektywie”, „Dzienniku Dolnośląskim”, „Sprawach i Ludziach”. Był stałym felietonistą „Słowa Polskiego”, „Wieczoru Wrocławia”, „Gazety Wrocławskiej”. Współpracował z Kabaretem Elita. Laureat konkursu dramaturgicznego „Tespis 2004” organizowanego przez Fundację Sceny na Piętrze „Tespis” i Radio Merkury w Poznaniu, gdzie jego sztuka małoobsadowa Szkoła Katów zdobyła Nagrodę Wojewody Wielkopolskiego i Nagrodę Estrady Poznańskiej. Mieszka we Wrocławiu.
Małgorzata Dzieduszycka – dziennikarz, teatrolog. Absolwentka polonistyki Uniwersytetu Wrocławskiego. Jej pracę magisterską na temat spektaklu Jerzego Grotowskiego Apocalypsis cum Figuris wydało Wydawnictwo Literackie. Organizatorka Międzynarodowego Festiwalu Teatru Otwartego. Od 1990 roku pracowała w administracji państwowej i dyplomacji (początkowo doradca ministra w Ministerstwie Kultury, w 1992 mianowana konsulem generalnym RP w Montrealu). Wraz z Alexem di Meo opublikowała w Wiedzy Powszechnej słownik idiomów angielskich z ilustracjami Szymona Kobylińskiego. Podczas pełnienia funkcji szefa Biura ds. Kontaktów z Diasporą Żydowską w MSZ opublikowała w „Dialogu” sztukę Cóż my? My tylko goście na temat stosunków polsko-żydowskich. W latach 2000-2003 była Stałym Przedstawicielem Polski przy UNESCO w Paryżu. Obecnie przygotowuje w Instytucie im. Adama Mickiewicza autorski projekt w ramach Roku Polsko-Niemieckiego. Mieszka w Warszawie.
Izabela Kokocińska – studiuje filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Tuż przed maturą w 2003 roku zadebiutowała wierszem Panorama w ramach kącika literackiego w „Angorze”. Ulubieni pisarze: Thomas Harris, Stephen King, John Grisham, Mario Puzo i Bret Ellis. Mieszka w Sopocie.
Janusz Gryz – ukończył filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Mieszka w Gdańsku.
Jędrzej Morawiecki – ur. 1977. Reporter, dokumentalista. Mieszka w Gąsicach.
Jacek Pawłowski – ur. 1963. Absolwent handlu zagranicznego na Uniwersytecie Gdańskim (1987), pracuje na kierowniczym stanowisku w dużej firmie handlowej.
Marcin Pieszczyk – ur. 1970. Warszawianin. Dzieciństwo spędził na Czerniakowie, później był Ursynów, a obecnie Chomiczówka. Swojego miasta broni przed tymi, ,którzy twierdzą, że jest brzydkie, mówiąc: „Warszawa to stary strych, rupieciarnia, do której trzeba się wkraść, żeby docenić ukryte pod kurzem i pajęczynami skarby”. Liceum i studia. Teksty w prasie, początkowo o pękniętych’ rurach, potem o kulturze. Wtedy zaczęły powstawać pierwsze fragmenty Mam przyjaciół ze snów. Wtedy też odziedziczył najdłużej ukazującą się w polskiej prasie rubrykę – Rozmaitości w „Przekroju”. Podjął też studia scenariopisarskie w łódzkiej Filmówce. A w międzyczasie – „wiele ludzi, książek, podróży, teatru, kina, bez których chyba byłbym kimś zupełnie innym”.
Maria Wojtyszko – ur. 1982. Od roku 2000 studiuje w Instytucie Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Zajmuje się pisaniem scenariuszy telewizyjnych i filmowych. Członkini Pracowni Filmowej założonej przy Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy. Mieszka w Warszawie.
Jerzy Chłopicki – gdańszczanin. Od 15 lat mieszka i pracuje w Kanadzie. Z wykształcenia konserwator zabytków, od początku pobytu na emigracji pracuje w swoim zawodzie w dużym kompleksie muzealnym na zachodzie Kanady.
Maria Guzik – autorka opowiadania wyróżnionego w konkursie „Miłość niejedno ma imię”. Mieszka w Radomiu.
Katarzyna Marciniak – filolog klasyczny oraz italianistka, adiunkt w Ośrodku Badań nad Tradycją Antyczną Uniwersytetu Warszawskiego. Stypendystka Rządu Republiki Włoskiej, Fundacji Lanckorońskich, Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej oraz Alexander von Humboldt-Stiftung. Autorka monografii „Cicero vortit barbare”. Przekłady mówcy jako narzędzie manipulacji ideologicznej (w druku). Poza opracowaniami wynikającymi z pracy naukowej publikuje wiersze (również dla dzieci), recenzje oraz opowiadania. W literaturze interesuje ją realizm magiczny, parodia, gra z konwencjami.
Beata Mróz Gajewska – ur. 1960. Pedagog specjalny, absolwentka Uniwersytetu Gdańskiego. Razem z mężem tworzy rodzinę zastępczą dla siedmiorga dzieci. Otrzymała I nagrodę w Konkursie Poetyckim UG (1993) za inspirowany autyzmem syna Wojciecha wiersz autostymulacja oraz wyróżnienie w Konkursie Poetyckim „Transfuzje 94″ w Krakowie. Jej wiersze dla dzieci ukazywały się w antologiach WSiP (1996-1998). Opublikowała książkę dla dzieci Prawdziwie udane wakacje (2001) oraz tomik wierszy ~r.sy i piosenki (2004). Mieszka w Kowalewie.
Posłowie
Podczas czterech poprzednich” edycji konkursu literackiego udało się wyłonić wielu ciekawych autorów, którzy zwrócili na siebie uwagę niezwykle ważną dla pisarskiego fachu umiejętnością wnikliwego i świeżego spoglądania na otaczającą rzeczywistość, a także czerpania z niej inspiracji. Pozostaje jeszcze im wierzyć, że nigdy nie zechcą oddalić się od pisania, zaś ich nagrodzone bądź wyróżnione w ubiegłych latach utwory będą zaledwie wstępem do dalszych poszukiwań: własnego głosu w literaturze czy też sposobu dotarcia do innych za jej pośrednictwem. Ponieważ nic nie może dziać się przypadkowo, odgaduję, że autorom drukowanym już w poprzednich antologiach z serii Proza życia, jak i w tym tomie będzie w przyszłości sprzyjać szczęście, dopisze twórczy zapał oraz pojawią się kolejne nagrody, wyróżnienia, publikacje… pochwały. Należałoby zatem trzymać kciuki za dalsze poczynania autorów prozy pomieszczonej w niniejszym zbiorze.
Adam Majewski