Klasyka i konteksty. Część II: Gatunki filmowe
24 lutego 2004 r.
Bilety:
ulgowe:
8 zł jedna odsłona
12 zł karnet na dwie odsłony
20 zł karnet na cztery odsłony normalne:
10 zł jedna odsłona
15 zł karnet na dwie odsłony
25 zł karnet na cztery odsłony
PODWÓJNE UBEZPIECZENIE (Double indemnity)
Reż.: Billy Wilder, USA 1944
Scen.: Billy Wilder, Raymond Chandler na podstawie opowiadania Jamesa M. Caina „Three of a Kind”
Zdj: John Seitz
Muz.: Miklós Rózsa, Cesar Franck
Wyst.: Fred MacMurray, Barbara Stanwyck, Edward G. Robinson, Jean Heather, Richard Gaines, Porter Hall, Tom Powers
„Podwójne ubezpieczenie” należy do klasyków czarnego kryminału i jest pierwszym głośnym filmem Wildera – w przyszłości czołowego reżysera amerykańskiego. Pierwowzór scenariusza opiera się na autentycznych wydarzeniach z roku 1927 : pewien agent ubezpieczeniowy poznaje młodą żonę zamożnego naftowca i zostaje przez nią wciągnięty w plan zamordowania męża. Film, oparty na powieści pod tym samym tytułem autorstwa Mallahana Caina.
Jakość pierwowzoru literackiego jest tu drugorzędna, a konstrukcja opowieści – zwierzenie przestępcy – wypada dość melodramatycznie. Przebija się przez to jednak drapieżna siła wątku wielkomiejskiej zbrodni – tej stuprocentowo amerykańskiej cechy czarnego kryminału – i ostry, cyniczny rysunek psychologiczny, który stanowi wielki atut tekstów Caina. Przede wszystkim zaś „Podwójne ubezpieczenie” jest świetne dzięki dynamicznej reżyserii: Wilder, przy pomocy Seitza, umie tu uderzająco wyrazić złowieszczą poezję kalifornijskich dróg o zmierzchu, mrocznych dworców kolejowych, zasłoniętych żaluzjami pokojów, potajemnych spotkań w supermarkecie; na poczekaniu stwarza podkreślaną muzyką aurę degeneracji i nikczemności; znakomicie oddaje nastrój miejskiej Ameryki lat 40. Inteligentny, przytłaczający, pełen napięcia i wyrazisty w ocenie moralnej film wspierają też bardzo dobre kreacje aktorskie – szczególnie zapada w pamięć Barbara Stanwyck jako piewczyni zła, bezwzględna żona naftowca, uzupełniając w ten sposób bogatą galerię femme fatalicznych kobiet, stworzoną przez film noir. ( na podst. „Kino – wehikuł magiczny” t.1)
ŚMIERTELNIE PROSTE (Blood simple)
Reż.: Joel & Ethan Coen, USA 1984
Scen.: Joel & Ethan Coen
Wyst.: John Getz, Frances McDormand, Dan Hedaya, M. Emmet Walsh
Udany debiut braci Coen był dużym wydarzeniem- od początku zwrócili na siebie uwagę wyrafinowanym, niebanalnym stylem i dobrym opanowaniem warsztatu filmowego. Fabuła filmu jest szczególna. W dziwnym trójkącie małżeńskim popełnione zostaje morderstwo. Młody pracownik nocnego klubu musi usunąć ciało martwego pracodawcy, z którego żoną ma romans. Problem polega na tym, że szef nie został do końca uśmiercony i wcale nie zamierza umrzeć. Przez niemal pół filmu obserwujemy, jak bohater z mozołem usiłuje ofiarę ostatecznie dobić, następnie zatrzeć ślady i pozbyć się zwłok. Wydawać by się mogło, że to zwykły film klasy B. Jednak oferuje wiele zaskakujących naddatków, kuriozalnych momencików, czyniących z niego film łatwo zapadający w pamięć, zbliżający się swoją konstrukcją do filmowych gier z widzem jakie spotkać można u Hitchcocka oraz w nurcie filmu noir. W ten sposób pojawia się u Coenów już w pierwszym filmie cecha, która określi ich następnie dokonania, a funkcjonuje jako wygodna etykietka definiująca całą ich twórczość – bardzo inteligentna i odkrywcza gra z konwencjami i filmowymi stylami. ( na podst. „Panorama kina najnowszego 1980-1995. Leksykon” ).
Kontakt
DKF Miłość Blondynki
ul. Wita Stwosza 58/2
tel. 5529450, 5529300
www.dkf.pl