26 lutego 2015 (czwartek) godz. 18.30
KONFRONTACJE: PROF. MIROSŁAW PRZYLIPIAK KINO BEZPOŚREDNIE / THE ROLLING STONES: GIMME SHELTER (1970)
Reż. Albert i David Maysles, USA, 91 min.
WSTĘP WOLNY!
Spotkanie z Prof. Mirosławem Przylipiakiem połączone z promocją książek KINO BEZPOŚREDNIE 1963-1970 oraz pokazem filmu tegoż nurtu.Kino bezpośrednie jest monografią amerykańskiego ruchu direct cinema, który w latach sześćdziesiątych XX wieku zrewolucjonizował film dokumentalny, wprowadzając do niego – zgodnie z zapowiedziami samych twórców – obiektywny zapis rzeczywistości. Spotkanie poprowadzi dr Sebastian Jakub Konefał.
Kino bezpośrednie (tom I), Rok wydania: 2008; Wydawnictwo słowo/obraz terytoria
Kino bezpośrednie jest monografią amerykańskiego ruchu direct cinema, który w latach sześćdziesiątych XX wieku zrewolucjonizował film dokumentalny, wprowadzając do niego – zgodnie z zapowiedziami samych twórców – obiektywny zapis rzeczywistości.
Książka ta skupia się na latach 1960-1963, to jest na prapoczątkach kina bezpośredniego i na działalności grupy Drew Associates, z której wywodzą się wszyscy najważniejsi filmowcy związani z tym ruchem. Jej autor – najlepszy w Polsce znawca kina dokumentalnego – szczegółowo omawia filmy, które powstały w tym okresie. Ukazuje, jak nowinki techniczne, a zwłaszcza skonstruowanie lekkiego, przenośnego sprzętu filmowego, wpłynęło na poetykę kina dokumentalnego. Analizuje usytuowanie ruchu w ówczesnym pejzażu filmowym Stanów Zjednoczonych, w tym zwłaszcza jego związki z telewizją oraz awangardą filmową. Wskazuje też na sposób, w jaki przejawiały się w filmach bezpośrednich niektóre ważne zagadnienia społeczne owego czasu, takie jak walka z segregacją rasową czy przewartościowania w zakresie kulturowych wizerunków płci.
Kino bezpośrednie (tom II) 1963–1970; Rok wydania: 2014; Wydawnictwo słowo/obraz terytoria
Drugi okres działalności twórców direct cinema (1963–1970) to okres ich dojrzałości i arcydzieł, które przeniknęły nawet do popkultury. Filmy takie jak Gimme Shelter czy Woodstock znają nawet ci, którzy nie mają świadomości, że należą one do nurtu kina bezpośredniego. W kolejnych rozdziałach autor omawia kwestię wyczerpania się twórczego potencjału Drew Associates, przygląda się obrazom konserwatywnej Ameryki w filmach Richarda Leacocka i obrazom amerykańskiej kontrkultury w filmach D.A. Pennebakera. Ponadto analizuje najważniejsze filmy niekwestionowanych mistrzów tego nurtu – Alberta i Davida Mayslesów, Arthura Barrona czy Fredericka Wisemana, a także przypomina trójkę nieco zapomnianych twórców direct cinema – Eda Pincusa, Davida Neumana oraz Williama Jerseya.
Kino bezpośrednie (tom III) Między obserwacją a ideologią; Rok wydania: 2014; Wydawnictwo słowo/obraz terytoria
Książka poświęcona obrazowi amerykańskiej kontestacji lat sześćdziesiątych w filmach kina bezpośredniego, a dokładniej trzem jej odłamom: ruchowi walczącemu o równość rasową, ruchowi studenckiemu oraz hippisom. Autor przedstawia podstawowe założenia ideologiczne danego ruchu, a następnie sposób ich zaistnienia na ekranie. Pikanterii temu opisowi dodaje fakt, że twórcy kina bezpośredniego programowo stronili od wszelkiej ideologii. Czy da się jednak pokazać rzeczywistość bez uwikłania się w ideologię, która ją przenika?
THE ROLLING STONES: GIMME SHELTER (1970)
Reż. Albert i David Maysles, USA, 91 min.
Koniec lat 60-tych przeszedł do historii jako epoka hipisowska, epoka dzieci kwiatów. Film braci Maylesów dokumentuje koncert The Rolling Stones w Altamont w Kalifornii. Miał to być film obrazujący triumfalną trasę legendy rocka po USA. Filmowcy nie odstępowali grupy na krok, a rejestracja koncertu miała być finałem filmu. Jak wielu sądzi, okazała się dokumentem końca epoki. Minuta po minucie ukazuje, jak wszystko zmierza do katastrofy.
