Międzynarodowy Dzień Osób Niepełnosprawnych

Rektorska Komisja ds. Projektu Uniwersytet bez Barier oraz Akademickie Centrum Kultury Uniwersytetu Gdańskiego już po raz czwarty organizują obchody Międzynarodowego Dnia Osób Niepełnosprawnych.
W tym roku zapraszamy Państwa do udziału w wieczorze filmowym dedykowanemu osobom niepełnosprawnym. Zaprezentujemy pięć poruszających obrazów. Cztery z nich to wzruszające etiudy dokumentalne, piąty jest paradokumentalnym dziełem pełnometrażowym. Wszystkie w sposób niezwykły opowiadają o walce człowieka z naczelnymi przeciwnościami świata: samotnością, niezrozumieniem oraz trudem bycia innym. Bohaterowie filmów szukają swojej indywidualności poprzez kontakt z drugim człowiekiem, szukają jednak partnera, nie opiekuna. Niektórzy z nich mimo kalectwa stanowią oparcie dla innych, jak bezręki malarz, mąż i ojciec…Mamy tu do czynienia z niezwykłą walką z własną słabością, walką nie pozbawioną trudnych momentów. Jednak wszyscy bohaterowie wykazują się nieugiętą chęcią istnienia i poszukiwania szczęścia.

Program pokazu:

Wiara, nadzieja miłość (2002), reż. J.Knopp, M. Kilaszewski, 22″

Widzę (1988), reż. B. Dziworski, 23″

Kilka opowieści o człowieku (1983), reż. B. Dziworski, 20″

Życie na krawędzi tworzenia obrazu (2001), reż. J.Knopp, M. Kilaszewski, 20″

Paradox Lake (2002), reż. P. Reut, 85″

WSTĘP WOLNY

Kontakt: ack@univ.gda.pl
Osoba kontaktowa: Grażyna Hałaburda 505 336 847

WIARA, NADZIEJA, MIŁOŚĆ (2002)
Film dokumentalny

Uzasadniająca tytułowy, krzepiący „życiowy skład zasad” poetycka rejestracja procesu rehabilitacji budującej nowe życie dwóch silnych mężczyzn, inwalidów po wypadkach.
Film, w którym przedstawiono w sposób artystyczny ten moment w życiu człowieka, gdy wszystko co było dotychczas kończy się dramatycznie. Moment, gdy wszystko zaczyna się od nowa, jest trudny, bo po wypadku jest się osobą niepełnosprawną i trzeba przystosować się do nowego życia. Nasz bohater skończył szkołę, został sportowcem, medalistą olimpijskim. Niepełnosprawność nadała mu głęboki sens życia. [filmpolski.pl] Realizacja: Marek Kilaszewski , Jacek Knopp
Scenariusz: Marek Kilaszewski , Jacek Knopp

 

WIDZĘ (1988)
Impresja dokumentalna

Impresja poetycka przedstawiająca świat doznań i uczuć niewidomych na przykładzie dzieci z zakładu w Laskach.
Realizacja: Bogdan Dziworski , Krzysztof Ptak , Agnieszka Bojanowska , Wit Dąbal, Henryk Kuźniak , Małgorzata Jaworska , Antoni Sambor
Scenariusz: Bogdan Dziworski

Nagrody
1988 Krakowski FF – Konkurs Krajowy – Nagroda za zdjęcia

KILKA OPOWIEŚCI O CZŁOWIEKU (1983)
Impresja dokumentalna

Portret młodego mężczyzny (Jerzy Orłowski) pozbawionego obu rąk. Kamera notuje jego zachowanie w różnych okolicznościach. Rutynowe czynności zdrowych ludzi. Obraz bez komentarza (tylko pogwizdywanie bohatera przerywa ciszę) skupia się przede wszystkim na niecodziennej postaci. Mimo okrutnego kalectwa mężczyzna jest pełen radości życia, radzi sobie w każdej sytuacji, panuje nad swym ciałem, przezwyciężą trudności i potrafi żyć jak inni. [filmpolski.pl] Reżyseria: Bogdan Dziworski
Scenariusz: Bogdan Dziworski

Nagrody:
1983 Krakowski FF – Konkurs Krajowy – Nagroda za zdjęcia
1983 Krakowski FF – Konkurs Międzynarodowy -Grand Prix „Złoty Smok”
1983 Huesca (MFFK) Grand Prix
1984 Tarnów (FFSportowych)-Wyróżnienie za montaż
1995 Monachium (MFFK) Nagroda Specjalna Jury

 

ŻYCIE NA KRAWĘDZI TWORZENIA OBRAZU (2001)
Film dokumentalny

Opowieść o Stanisławie Kmieciku, nowosądeckim bezrękim od urodzenia malarzu.
Pięknie sfilmowana dokumentalna impresja o niezwykłym życiu wyjątkowego malarza, który mimo ogromnych fizycznych ograniczeń jest samodzielny i twórczy, sprawdza się jako artysta, mąż i ojciec. Jego los należy do niekonwencjonalnych i nie wolnych od dramatycznych pytań i wątpliwości. Staszek Kmiecik urodził się w 1971 roku, bez rąk, jak wiele wówczas dzieci w całej Europie, których matki będąc w ciąży zażywały lek nie wiedząc, że uszkadza płód. Troskliwość rodziców, a zwłaszcza matki, sprawiła, iż – jak mówi – długo nie wiedział, że ich nie ma. Kiedy chciał otworzyć drzwi, one same natychmiast otwierały się przed nim. Tym boleśniejszy był moment dostrzeżenia swojej odmienności. Postanowił zostać artystą, w przekonaniu, że nic innego nie może robić. Musiał nauczyć się rzeczy niezwykłych. Osiągnął w końcu niebywałą sprawność, wykonuje najbardziej skomplikowane czynności stopami. Nie tylko maluje, lecz prowadzi samochód, fotografuje, korzysta z telefonu komórkowego, zapala zapałki i pali papierosy… Malarstwo jest Staszka pasją. Najbardziej lubi te chwile, kiedy maluje, pije piwo i pali papierosa. Fascynuje go też piękno ziemi, stara się zatem o jak najbliższy z nią kontakt. W okolicach Podbeskidzia, gdzie mieszka, są i pola uprawne, i skaliste zbocza. Jeździ do kamieniołomów lub na łąki, przesuwa grudki ziemi palcami stóp i chłonie jej zapach. Mimo kalectwa jest całkowicie samodzielny. Chętnie spotyka się z przyjaciółmi na „zakrapianych imprezach”. Z radością baraszkuje po łące z synem, który z ufnością, z jaką synowie wsuwają małą rączkę w ciepłą dłoń ojca, chwyta podczas wędrówki pusty rękaw Staszkowej kurtki… Autorzy dokumentu tworzą go z pięknych i dramatycznych obrazów, komentowanych wypowiedziami i wspomnieniami Staszka. Te obrazy pozwalają skonstruować kawał jego życia i wiele z niego zrozumieć. To „życie na krawędzi tworzenia obrazu” nie jest proste. Inność, ograniczenia wywołują poczucie krzywdy, które wybucha niekiedy w krzyku lub zniechęceniu. Opowiada wtedy o pętli, którą kiedyś miał wykorzystać… Nie chce mu się żyć – mówi – ale musi. [www.tvp.com.pl] Reżyseria: Marek Kilaszewski , Jacek Knopp
Scenariusz: Marek Kilaszewski , Jacek Knopp

Nagrody:
2001 Łódź – Festiwal Mediów „Człowiek w Zagrożeniu” – Wyróżnienie

PARADOX LAKE (2002)
Film paradokumentalny

Matt Wolf, 25-letni Nowojorczyk, chciałby zrobić w życiu coś dobrego dla innych. Po przeczytaniu ogłoszenia prasowego zgłasza się jako wolontariusz na trzytygodniowy letni obóz dla dzieci autystycznych. Na obozie opiekuje się dwoma chłopcami, Robem i Waynem. Obaj nie mówią, porozumiewają się ze światem zewnętrznym w sposób niezrozumiały dla niedoświadczonych opiekunów. Matt dzięki cierpliwości i zaangażowaniu nawiązuje z nimi kontakt. Inny opiekun, Ernie, traktuje swoich podopiecznych w sposób szorstki i brutalny. Nie pozwala mu to porozumieć się z nimi i wywołuje konflikt z Mattem. Matt nawiązuje romans z Rachel, opiekunką małej Jessiki. Obserwując dziewczynkę zauważa, że jej ulubionym zajęciem jest odtwarzanie otaczającej rzeczywistości przy pomocy kolekcji zwierzęcych figurek, szczególnie figurek wilka i kota, które chowa w różnych miejscach. Matt podejrzewa, że dziewczynka chce mu coś w ten sposób powiedzieć. Wszystkie postaci występujące w filmie, oprócz kierownika obozu, matki i lekarza rodzinnego, grają samych siebie. [filmweb.pl] Reżyseria: Przemysław Reut
Scenariusz: Wiesław Saniewski , Przemysław Reut

Nagrody
2002 Przemysław Reut Los Angeles (FF)-nagroda dla najlepszego filmu
2002 Przemysław Reut Cieszyn („Nowe Horyzonty”)-nagroda publiczności
2002 Przemysław Reut Mediolan (MFF)-nagroda za reżyserię
2002 Przemysław Reut Mediolan (MFF)-nagroda za scenariusz
2002 Wiesław Saniewski Mediolan (MFF)-nagroda za scenariusz
2003 Przemysław Reut Independent Spirit Awards (nagrody kina niezależnego) nominacja do nagrody specjalnej „Someone to Watch Award