Numer drugi jest kolejnym mish-mashem redakcyjnym, melanżem różnych treści, oscylujacym wokół kina grozy / awangardy filmowej / innych-nowych mediów. Staraliśmy się nadać mu bardziej nowoczesny, postmodernistyczny bieg, charakteryzując zjawiska marginalizowane, nowe, istotne, o których chcieli z entuzjazmem pisać zgromadzeni autorzy. Nieprzypadkowo zamiast wstępniaka umieściliśmy tekst Freak Show . Panoptikum rządzi się własnymi prawami, ma być nieprzewidywalne, zadziorne, inne, ale nie wsobne, na pewno osobliwe i inspirujące. Redakcja gorączkowo porządkowła i scalała numer, szukała najbardziej adekwatnych kategorii, nagabywała autorów, aktywnie prowadząc akwizycję panoptyczną na wielu frontach. Profil pisma uległ dookreśleniu. Brnęliśmy we własną blagę z czystym sumieniem i euforią. Drugi numer to faza mocnego urealniania całego projektu i pierwsze oznaki naszego zadowolenia, satysfakcji, bez osiadania na laurach, przyspieszenie pulsu i animuszu. Nowy duch – nowa formacja – nowe pesrspektywy…
W numerze polecamy:
PRZESTRZEŃ PANOPTIKUM: Freak Show / KINO GROZY: Bardzo krótka i subiektywna historia ewolucji postaci zombie w kinematografii / Zmasakrowane ciało Shirley Temple. Postać dziecka w kinie grozy / Między psychozą a dekonstrukcją „ja”. Próba prezentacji psychologicznej prawdy o Jacku z „Lśnienia” / Piękno meduzyjskie – piękno grozy: film-literatura-malarstwo-tauromachia / INNE MEDIA-NOWE MEDIA: Między starymi a nowymi mediami / W krainie koszmarów i obsceniczności – szkic o poetyce antyteledysku / IMPRESJE-KONFRONTACJE-ODKRYCIA: Awangarda-Surrealizm-Film / Brutalne zabawki. Koszmar dzieciństwa w filmach Jana Svankmajera i braci Quay / Dwugłos o „Dogville” Larsa von Triera / Poezja widzenia – o kinie Petera Mettlera / Oczy do przecierania. Przypis do „Dzikości serca” Davida Lyncha
Nakład wyczerpany