10 stycznia 2008 r. godz. 18.30
Wydz. Filologiczno-Historyczny UG
Aula 039
ul. Wita Stwosza 55 w Gdańsku
Witold Węgrzyn – rodzony w 1945 w Wąbrzeźnie. Fotograf, pracuje jako starszy wykładowca na ASP w Gdańsku, gdzie jest także kierownikiem Wyższych Zaocznych Studiów Fotografii (licencjat) oraz Międzywydziałowego Zakładu Fotografii. Od 1971 roku jest członkiem ZPAF. Kilkakrotnie był członkiem Rady Artystycznej ZPAF. W okresie od lat. 70. do 1981 był związany z gdańską Galerią GN.
Debiutował w 1968 roku. Charakterystyczne były dla niego prace bardzo mocno zgrafizowane, o ekspresjonistycznym wyrazie (PENETRACJE, Galeria Sztuki Współczesnej BWA, Olsztyn 1975). W latach 70. uprawiał twórczość w zakresie fotomedializmu – REKONSTRUKCJE KRAJOBRAZU (Galeria GN, 1978), choć nigdy nie był twórcą neoawangardowym. Jego działalność artystyczną należy raczej określić jako modernistyczną, konsekwentnie podążającą za zmieniającym się modelem nowoczesności, tworzonym w Polsce i w Europie zwłaszcza w latach 70. i 80. XX wieku, ale stymulowanym poprzez własne przemiany artystyczno-estetyczne, które w przypadku Węgrzyna są badaniem natury fotografii oraz konsekwentnym pytaniem o tożsamość artystyczną . W latach 80. zbliżył się do programu „fotografii elementarnej” propagowanej przez Jerzego Olka, o czym świadczyła wystawa SYNTEZA, ZNAK, ASCEZA(?)…WITOLD WĘGRZYN w Galerii Fotografii Elementarnej w Lądku Zdroju w 1988 roku. W 1985 odbyły się dwie ekspozycje jego prac: ŚLAD (Gdańska Galeria Fotografii w Gdańsku) szukająca fotograficznych desygnatów do tytułowego „śladu” oraz FOTOGRAFIA BEZ FOTOGRAFII (Galeria „punkt” w Gdańsku), gdzie pokazał prace zbliżone do techniki graficznej, celowo pozbawione aspektu dokumentacyjnego (WITOLD WĘGRZYN. P-FOTOGRAFIA, Mała Galeria Fotografiki, Toruń 1989).
Twórczość Węgrzyna (który trafnie określił fotografię „rejestrującym obserwatorem”) analizowała w końcu lat 80., problematykę światła i śladu jako podstawowych wartości konstruujących obraz fotograficzny, bliskich niemieckiemu wizualizmowi, propagowanemu w latach 80. XX wieku przez teoretyka i fotografa Andreasa Müller-Pohle. W końcu lat 90. Węgrzyn tworzył cykle o graficznym wyrazie pod nazwą SYTUACJE, w których ukryty bywał zarówno składnik konceptualny, jak też surrealny i abstrakcyjny, a nawet wywodzący się z nowoczesnej reklamy (SYTUACJE II). Zacierając tradycyjne dystynkcje między fotografią i grafiką świadczył o dużych medialnych możliwościach artysty, poszukującego własnej definicji zjawiska określanego mianem „fotografii”, którego obszar jest dość nieprecyzyjny i zmienny. Cykl ten można określić mianem neopiktorialnego, gdyż podkreślono w nim jakości malarskie, oraz stronę symboliczną zdjęć przy nieokreśleniu i niedopowiedzeniu wielu przedstawionych scen. Był pytaniem o dalsze możliwości artystyczne i filozoficzne najnowszej fotografii. Artysta w dalszym ciągu wierzy w taką powinność techniki wywodzącej się od Daguerre´a. W 2000 roku pokazał wystawę SYTUACJE III – STÓŁ (Mała Galeria ZPAF-CSW), w której w czarno-białej technice grafizował i konceptualizował obraz pytając o naturę fotografii i własnej twórczości (SYTUACJE II), której użył w tym cyklu na zasadzie autocytatu. Do jego uczniów z kręgu gdańskiej ASP należą: Joanna Zastróżna, Patrycja Orzechowska, Zuzanna Krajewska. Prace w zbiorach: Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Instytutu Sztuki Uniwersytetu w Tokio.
Koordynator projektu: Tomasz Hutel – prezes SAF UG – 0600 249 860