Przegląd filmów autora m.in. filmu „Zabaw z bronią” i wydanej także w Polsce książki „Biali głupcy”
W programie:
25 października
ROGER & ME (1989)
THE BIG ONE (1998)
26 października
THE AWFUL TRUTH (2000-2002) – wybrane odcinki
Wszystkie filmy w polskiej wersji językowej.
Miejsce:
Wydział Matematyki i Fizyki UG, ul. Wita Stwosza 57, Gdańsk Przymorze
Wstęp wolny!
Organizacja:
Akademickie Centrum Kultury Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańskie Towarzystwo Promocji Kultury Akademickiej
Koordynacja projektu: Stefan Adamski, Tomasz Dziemianczuk
Info: tel. (58) 55 29 450, www.ack.gda.pl
Podziękowania dla: Wydziału Matematyki i Fizyki UG, rodziny Adamskich, Mariusza Warasa, Adama i Marcian Furtaka, Kuby Babczyńskiego
MICHAEL MOORE
zawód: reżyser, scenarzysta, aktor, pisarz, producent
data urodzenia: 23 kwietnia 1954
wiek: 49 lat
miejsce urodzenia: Flint, Michigan, USA
Michael Moore jest pisarzem, filmowcem i wyborcą. Jego filmy to: „Roger & me”, „The Big One” oraz zaskakujący przebój festiwalu filmowego w Cannes, „Canadian Bacon”. Jego następny film nosi tytuł „Bowling for Columbine”. Jest autorem bestsellerowej powieści „Downsize This: Random Threats from an Unarmed American” oraz współautorem, wraz z Kathleen Glynn, książki „Adventures in a TV Nation”.
Emitowane przez cztery sezony ich wspólne seriale „TV Nation” oraz „The Awful Truth” były czterokrotnie nominowane do nagród Emmy („TV Nation” zdobył statuetkę Emmy w roku 1994, jedynym, kiedy oboje mieli pieniądze, by kupić głosy jurorów). Mieszka we Flint i w Paryżu.
(…) z ksiązki „Biali głupcy”, Świat Książki, 2003
Adres e-mail: mmflint@aol.com
www.michaelmoore.com
ROGER & ME (Roger i ja), 1989
Każde wielkie przedsiębiorstwo zwalnia od czasu do czasu większą liczbę pracowników. Ale, kiedy takie przedsiębiorstwo jest jednym z największych pracodawców w okolicy wtedy cała lokalna gospodarka zaczyna podupadać. Bohaterem filmu „Roger & me” jest kilkudziesięciotysięczne miasto Flint w stanie Michigan w USA pod koniec lat osiemdziesiątych. Powodem zamknięcia tamtejszej fabryki samochodów nie jest jednak trudna sytuacja firmy. Jedno z największych przedsiębiorstw na świecie – General Motors prosperuje doskonale, lecz prezes GM, Roger Smith uznał, że GM zarobi jeszcze więcej, jeśli wywali na bruk 30 tysięcy ludzi, a fabrykę przeniesie do Meksyku, gdzie będzie mogło płacić 70 centów za godzinę pracy i nie będzie miało obowiązku troszczyć się o ochronę środowiska, czy o prawo pracy. Miasto Flint po takim eksperymencie natychmiast upada.
Jeden z mieszkańców miasta, Michael Moore łapie więc za kamerę i amatorsko dokumentuje aktualne wydarzenia. Wszyscy byli oburzeni na Rogera Smitha, więc Moore postanowił zaprosić go na spotkanie ze zwolnionymi pracownikami we Flint. Po wielu odmowach Moore udaje się osobiście do centrali GM w Detroit, żeby porozmawiać ze Smithem. Zadanie nie jest łatwe, bo Roger sprytnie unika spotkań. Moore wielokrotnie wypraszany z budynku, szuka więc go w innych miejscach, takich jak kluby, pola golfowe etc. Dzięki temu reżyser odkrywa kontrastujący świat hipokryzji w kręgach prezesa GM. Wyrzucany z kolejnych miejsc podąża do następnych, obserwując odmienność warunków życia prezesa i jego byłych pracowników. Pogoń trwa trzy lata. Moorowi udało się nawet dostać na walne zebranie udziałowców GM jako „udziałowiec z miasta Flint”, ale kiedy tylko został rozpoznany przez Rogera odcięto mu mikrofon, a zebranie zakończono.
W swoim zastępstwie Smith zaoferował rzecznika i lobbystę, który tłumaczy reżyserowi, że przedsiębiorstwo tak wielkie jak GM nie ma żadnych zobowiązań wobec swoich pracowników i moze ich zwolnić w dowolnej chwili.
Tymczasem we Flint populacja szczurów zaczyna przekraczać ilość mieszkańców, bo miasto nie ma pieniędzy na regularne zbieranie śmieci. Wzrasta przestępczość, więc jedyne nowe miejsca pracy mają strażnicy więzienni, pilnujący swoich byłych kolegów z taśmy produkcyjnej. W mieście pojawia się… a jakże, Amway.
Pełne ręce roboty ma również biuro szeryfa eksmitujące ludzi, których więcej nie stać na płacenie czynszów oraz pocztowcy zmieniający adresy na przesyłkach. Magazyn Money ogłasza Flint najgorszym do życia miastem w USA.
Dla ratowania sytuacji GM sprowadza za 20 tysięcy dolarów znanego ewangelistę, którego prelekcje mają poprawić morale mieszkańców. Nic nie pomaga. Ludzie masowo się wynoszą, porzucają nawet domy.
Film Moora pokazuje Amerykę bez retuszu ukazywanego w reklamówkach wielkich międzynarodowych korporacji typu GM czy McDonald’s. Fragmenty tychże są zresztą wplecione w film, a Polaków z pewnością zainteresuje ich uderzające podobieństwo do propagandy komunistycznej. W przeciwieństwie do działań Public Relations wielkich firm, reżyser nie narzuca widzowi swojego punktu widzenia. Konkluzje nasuwają się same, kiedy na przykład Roger wygłasza przemówienie na wigilijnym spotkaniu (z wynajętym chórem), a w tym samym czasie zastępca szeryfa wyrzuca z mieszkania na ulice matkę z dziećmi. Udany montaż ukazuje w krzywym zwierciadle wręcz groteskową mowę Rogera o duchu świąt i miłością bliźniego.
Ten film był najgorszą zmorą jaką Roger mógł sobie wyobrazić i jaka może spotkać przedsiębiorstwa wydające miliardy dolarów rocznie na propagandę własnego wypolerowanego wizerunku. Nic wiec dziwnego, ze komercyjne amerykańskie stacje telewizyjne szantażowano wycofaniem reklam samochodów, gdyby zdecydowały się pokazać ten film. Na szczęście dzięki wysokiemu poziomowi reżyser zyskał międzynarodowe uznanie i poświecił się całkowicie podobnej pracy filmowej.
Na zakończenie filmu rzecznik Rogera Smitha przekonuje Moora, że w systemie wolnorynkowym nie istnieje coś takiego jak pewność miejsca pracy. Faktycznie. Sam rzecznik zostaje zwolniony, a jego biuro zamknięte.
(M.Kulowski, 1999.03.06)
THE BIG ONE (Numer Jeden), 1998
Wędrując po Ameryce uzbrojony jedynie w kamerę, zjadliwe poczucie humoru I współczucie dla amerykańskiego robotnika, Moore rozpoczyna jednoosobową kampanię, której celem jest przekonanie spółek Fortune 500 do odstąpienia od stosowania strategii downsizingu, czyli nieustannych redukcji zatrudnienia.
W swej wędrówce Moore odwiedza parkingi przy ogromnych hipermarketach przeprowadzając wywiady z ludźmi. Wśród osób, z którymi rozmawia jest między innymi dawny więzień, który zatrudniony był jako tania siła robocza w TWA podczas odsiadywania wyroku. W typowy dla siebie sposób Moore składa niezapowiedziane wizyty przedstawicielom władzy i biznesu. W końcu udaje mu się umówić z dyrektorem wykonawczym korporacji, który gotów jest z nim rozmawiać, lecz wizyta przebiega w sposób nieco inny, niż można by tego oczekiwać.
Recenzje
Ten film to kolejne po słynnym dokumencie „Roger i ja” fantastyczne osiągnięcie Michaela Moore-a, stanowiące mieszankę komedii, błyskotliwego komentarza politycznego i spektakularnych konfrontacji z wpływowymi przedstawicielami kadry menedżerskiej wielkich korporacji. Film powstał zaraz po tournee Moorea po Środkowym Zachodzie, promującym jego książkę „Downsize This”. Poczucie sprawiedliwości Michaela Moore-a wywołuje chwilami ironiczny śmiech z absurdów korporacyjnej Ameryki. W jego sposobie myślenia można dopatrywać się pewnej dozy naiwności, ale w gruncie rzeczy jest on wyrafinowanym prowokatorem, np. gdy przedstawia plan restrukturyzacji fabryki obuwia NIKE w swym rodzinnym miasteczku Flint w stanie Michigan, bowiem sensowność działań tej fabryki ma tyle wspólnego z rozsądkiem, co wydobywanie węgla na Hawajach. Propozycje Moore-a ukazują w jaskrawym świetle jak doszło do tego, że w erze korporacyjnego boomu za prezydentury Clintona, kiedy to opierano się wyłącznie na downsizingu i tymczasowo zatrudnianych pracownikach, zdrowy rozsądek stał się najbardziej deficytowym towarem. „The Big One” jest bez wątpienia filmem godnym uwagi.
(Amazon.com
Niesłychanie zabawny i doskonale przyjęty przez szeroką publiczność film twórcy głośnego dokumentu „Roger i ja” jest głośnym powrotem mściciela ofiar korporacyjnej Ameryki Michaela Moore-a. Uzbrojony w kamerę i specyficzne poczucie humoru Moore powraca próbując znaleźć choćby jednego prezesa pośród kadry zarządzającej najlepiej prosperującymi amerykańskimi firmami, który odpowie mu na jedno pytanie: „Jeśli spółki Fortune 500 osiągają tak ogromne zyski, dlaczego wciąż zwalniają tysiące robotników?” Poszukując wśród elit korporacyjnej Ameryki kogoś, kto odpowie mu na to pytanie, Moore podejmuje prześmieszną krucjatę, której efektem jest film, który nikogo nie pozostawi obojętnym.
(Boston Globe)
Serial telewizyjny
BRUTALNA PRAWDA (THE AWFUL TRUTH), 2000-2002
Czy jesteście w stanie wytrzymać taką dawkę gorzkiej prawdy?
Jeśli jesteście prezesami Disneylandu, koncernu Philip Morris, czy innej korporacji zatruwającej środowisko, lekceważącej klientów, oszukującej pracowników, lepiej miejcie się na baczności: Michael Moore ma wasz numer telefonu, lub – w najgorszym wypadku – wasz adres.
W tej serii będziecie mogli zobaczyć, że w szaleństwie Moore-a jest metoda. Monica-gate, powrót słynnego kurczaka Crackera, składającego wizytę w Disneylandzie, prawdziwe polowanie na czarownice w Waszyngtonie, chór byłych klientów koncernu Philip Morris po operacji raka krtani, śpiewających kolędy sprawcom swoich nieszczęść i wiele innych, niemniej ciekawych, atrakcji.
To inne oblicze Ameryki – oblicze, któremu warto przyjrzeć się z bliska.
.jpg)
