24 października 2006 (wtorek) godz. 17.30
Wydział Prawa i Administracji UG
ul. Bażyńskiego 6, audytorium C
WSTĘP WOLNY
Filmowa biografia Imre Nagy.
Historyczna wizja oparta na autentycznych dokumentach.
W programie:
*Pokaz filmu:
Marty Meszaros pt. „Niepochowany”,Produkcja: Węgry, Słowacja, Polska, czas: 127 min.
*Goście pokazu:
Marta Meszaros – reżyserka filmów dotykających spraw społecznych, historii i polityki.
Jan Nowicki – odtwórca głównej roli, wybitny aktor o niezwykle bogatym dorobku.
Prof. dr hab. Jerzy Eisler – dyrektor Oddziału IPN w Warszawie, pracownik naukowy Instytutu Historii Uniwersytetu Warszawskiego – przedstawi tło historyczne fabuły filmowej.
„NIEPOCHOWANY”,
reż. Marta Meszaros
Historia życia Imre Nagy jest jedną z historii definiujących wiek XX. Postać ta stała się symbolem ewolucji narodowej – węgierskiego Października?56 – symbolem Węgier. Imre Nagy był liberalnym komunistą – szefem rządu w latach 1953-55. Po wyrzuceniu z partii walczył o demokrację, sprzeciwił się Moskwie. Został internowany, był więziony w izolatce przez półtora roku do momentu egzekucji. Jego zwolennikom nie było dane opłakiwanie jego śmierci, nawet wymawianie jego nazwiska było zabronione. Pamięć o nim była tłumiona przez ponad trzydzieści lat.
Film pokazuje męczeńskie życie Imre Nagy z zupełnie nowej perspektywy. Opowieść zaczyna się wydarzeniami Października?56, następnie ukazuje subiektywną historię Imre Nagy aż do jego ponownego pogrzebu w 1989. Scenariusz jest oparty na historycznych dokumentach, na pamiętniku Imre Nagy?a i na współczesnych nagraniach z przesłuchań. Archiwalne fragmenty przeplatają fabułę filmu oddając atmosferę tamtych lat.
Márta Mészáros
Reżyserka. Urodziła się na Węgrzech, ale w 1936r. jej rodzice wyemigrowali do Rosji, pragnąc uczestniczyć w wielkim eksperymencie Stalina. Skierowano ich do Kirgistanu, gdzie sami musieli zatroszczyć się o swój los. Wkrótce też dyktator zmienił swoje zdanie o towarzyszach przybyłych z państw ościennych, co dla rodziny oznaczało prawdziwą katastrofę. Matka Mészáros zmarła w czasie porodu, a ojciec wysłany został wkrótce do łagru, skazany na katorgę w sfingowanym procesie. Los rodzica pozostawał oficjalnie nieznany i tylko można się było domyślać, dopiero w 1999r. reżyserka otrzymała potwierdzenie wydane przez władze rosyjskie, że jej ojciec został stracony. Te dramatyczne przeżycia stały się podstawą stworzonej przez nią w latach ’80 autobiograficznej serii filmów zatytułowanych „Dzienniki”, które w kinie węgierskim stanowiły całkowicie nowe spojrzenie na rzeczywistość polityczną. Zarazem okazały się portretami ukazującymi w pełni problem młodzieńczego buntu oraz historię widzianą przez pryzmat własnych wspomnień. Obecnie mieszka w Polsce – w Krakowie; jest żoną aktora Jana Nowickiego.
Jan Nowicki
Aktor. Ojciec aktora Łukasza Nowickiego. W latach 1958-60 studiował na Wydziale Aktorskim PWSTiF w Łodzi, w 1964 roku ukończył PWST w Krakowie. Po ukończeniu szkoły debiutował w 1965 w „Zaproszeniu do zamku” J. Anouilha w krakowskim Starym Teatrze, którego aktorem jest do dziś. Wykładowca PWST w Krakowie, w latach 1973-74 prodziekan Wydziału Aktorskiego tej uczelni. Na ekranie debiutował w 1963, wystąpił w kilkudziesięciu filmach. Od 1967 wystąpił również w wielu filmach węgierskich w reżyserii swej żony Marty Mészáros.
Prof. dr hab. Jerzy Eisler
Urodził się w 1952 r. w Warszawie, jest profesorem w Instytucie Historii PAN, a w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego prowadzi se?inaria magisterskie i wykłady monograficzne na temat powojennej historii Polski. Jest również znawcą najnowszych dziejów Francji. Pełni funkcję dyrektora Oddziału IPN w Warszawie. Wcześniej pełnił obowiązki naczelnika Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej IPN w Warszawie.
Ważniejsze publikacje: Od monarchizmu do faszyzmu. Koncepcje polityczno – społeczne prawicy francuskiej 1918 – 1940, Warszawa 1987; Kolaboracja we Francji 1940 – 1944, Warszawa 1989; Marzec 1968. Geneza – przebieg – konsekwencje, Warszawa 1991; Zarys dziejów politycznych Polski 1944 – 1989, Warszawa 1992; List 34, Warszawa 1993; Grudzień 1970. Geneza – przebieg – konsekwencje, Warszawa 2000.