Sitodruk jest techniką drukarską, dzięki której można wykonywać wielokolorowe nadruki na różnorodnych powierzchniach (m.in. tkaninie, papierze, plastiku, ścianie), czyli właściwie każdej w miarę płaskiej powierzchni. Spośród innych technik druku szablonowego charakteryzuje się jednolitymi kolorami, względnie wysoką jakością detali oraz niewielkimi nakładami potrzebnymi do rozpoczęcia pracy. W pracowni Kulturalnego Kolektywu UG pracuje się w technice tzw. ręcznego sitodruku farbami wodnymi na siatkach napiętych na drewniane lub aluminiowe ramy.

Pomimo dostępności wielu różnorodnych technik powielania obrazu metoda sitodruku jest, obok szablonów, najłatwiejszym sposobem na efektywne rozprzestrzenienie plamy koloru w kilkunastu lub kilkudziesięciu egzemplarzach. Mogą to być arkusze papieru, koszulki, drzwi lub np. okładki płyt cd-rom. Dzięki niskiemu nakładowi metoda ma dwie zalety: niski budżet oraz krótki termin projektowania-drukowania. Dzięki temu tzw. „sito” jest popularną metodą druku plakatów, koszulek, ulotek i innych małych form graficznych, pozwalającą na prowadzenie niezależnej działalności artystycznej, społecznej w szerokim tego słowa znaczeniu.

Technika sitodruku, jako metoda drukowania wywodzi się z tzw. malowania szablonowego, znanego już w czasach starożytnych w Chinach i Japonii. Dzisiejszą formę drukową stanowi prostokątna rama, zwykle aluminiowa lub drewniana, z napiętą na niej siatką z nylonu, poliestru lub metalu. Szablon tworzy utwardzona warstwa światłoczuła, nie przepuszczająca farby, stanowiąca negatywowy obraz drukowanego wzoru. Formą drukową są oczka siatki niepokryte emulsją. Podczas drukowania, mazista farba jest rozprowadzana na całej powierzchni siatki i przesuwającym się po niej raklem przenoszona jest przez wolne oczka siatki bezpośrednio na podłoże.
Sitodruk może być wykorzystany do drukowania jedno i wielobarwnego, również wielkoformatowego, na papierze, tekturze, foliach i płytach z tworzyw sztucznych, metalach (np. plakatów, etykiet, opakowań, kalkomanii, reklam) oraz na przedmiotach uformowanych, tzw. kształtkach z różnych materiałów, m. in. na butelkach szklanych i z tworzyw sztucznych, pojemnikach na butelki, płytach kompaktowych, itp. Jest to jedyna metoda umożliwiająca zadruk tak wielu rodzajów podłoża, o różnej fakturze i kształcie.

 

W Polsce sitodruk zaczął się szybko rozwijać na początku lat 90-tych. Powstało wiele zakładów i pracowni sitodrukowych, które w odpowiedzi na wymogi wolnego rynku zaczęły drukować materiały opakowaniowe, reklamy, plakaty, materiały biurowe i upominki. Także rozwój niektórych gałęzi przemysłu, np. samochodowego czy płyt kompaktowych otworzył nowe możliwości do wykorzystania techniki sitodruku.

 

Zapotrzebowanie na wykwalifikowanych „sitodrukarzy” przyczyniło się do utworzenia w niektórych liceach plastycznych i technikach poligraficznych klas o takiej specjalności. Również wyższe szkoły plastyczne prowadzą zajęcia w pracowniach sitodruku. Niezależnie od komercyjnych drukarni w Polsce, istnieją małe pracownie sitodruku umożliwiające członkom lokalnych społeczności własnoręczny druk plakatów i koszulek, najczęściej w celach niekomercyjnych. Jedną z takich niewielkich drukarni jest pracownia Kulturalnego Kolektywu UG na Uniwersytecie Gdańskim.