2024, reż. J. Audiard, USA, Meksyk, 133 min.

Jeden z najgorętszych tytułów roku, oscarowy faworyt (13 nominacji!) i przebój ostatniego festiwalu w Cannes, skąd „Emilia Pérez” wyjechała z Nagrodą Jury i Nagrodą dla Najlepszej Aktorki, przyznaną – wyjątkowo – całej czteroosobowej kobiecej obsadzie filmu (Zoe Saldaña, Selena Gomez, Karla Sofía Gascón, Adriana Paz). Nowy film Jacques’a Audiarda („Paryż, 13. dzielnica”, „Prorok”) to rozgrywające się w Meksyku porywające widowisko, które nieustannie transformuje: z thrillera w klasyczny melodramat, z musicalu w pełną emocji opowieść w duchu Almodóvara. Bo nieustraszona i roztańczona „Emilia Pérez” jest opowieścią o wolności od wszelkich konwencji i o spektakularnej przemianie, jakiej potrzebuje dziś świat.

Zmiana zaczyna się od adwokatki, Rity (Zoe Saldaña), rozczarowanej prawem, które broni najsilniejszych – bezwzględnych, bogatych mężczyzn. Ale pewnego dnia Rita dostanie od jednego z nich zaskakującą propozycję: bycia towarzyszką na drodze do odkupienia. W tej ryzykownej podróży pozna trzy gotowe na wszystko kobiety, które w pełnym przemocy społeczeństwie macho pragną słuchać swojego serca. Naszedł czas, by zemstę przekuć w zadośćuczynienie, pogardę we współczucie, a strach w zaufanie. „Emilia Pérez” przekonuje, że pora, by świat przestał być czarno-biały.

Kipiący energią, zarazem baśniowy i hipnotyczny film Audiarda to aktorski i reżyserski popis, za którego liryczną stronę odpowiadają utwory francuskiej kompozytorki i piosenkarki Camille. Ale w ramy klasycznego musicalu „Emilia Pérez” wkłada współczesną wrażliwość, rozsadzającą stare konwencje, by na ich miejscu zbudować nowy, lepszy świat.

Nagrody:

Oscary 2025 dla Najlepszej aktorki drugoplanowej (Zoe Saldana) i Najlepszej piosenki oryginalnej („El mal”)

Złote Globy 2025 dla Najlepszej komedii i/lub musicalu, Najlepszy film nieanglojęzyczny, Najlepsza aktorka drugoplanowa (Zoe Saldana), Najlepsza piosenka „El mal”

MFF Cannes 2024 – Nagroda Jury oraz 4 Nagrody aktorskie

Cezary 2025 za Najlepszy Film, Najlepszy reżyser, Najlepszy scenariusz adaptowany, Najlepsze zdjęcia, Najlepszy dźwięk, Najlepsza muzyka i Najlepsze efekty specjalne

Dystrybucja: Gutek Film

NORIFEST Festiwal Kultury Azjatyckiej, to jedyne takie wydarzenie w Trójmieście skupiające się na kulturze Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej. Chcemy w przystępny i ciekawy sposób pokazać różne oblicza Azji, jej różnorodność i jak wiele ma do zaoferowania. W programie festiwalu znajdzie się coś zarówno dla miłośników azjatyckich krajów jak i dla tych, którzy chcą poznać je lepiej!

Przypływy
Caught by the Tides / Feng Liu Yi Dai
reż. Jia Zhang-ke
czas: 111 min.
produkcja: Chiny 2024
język: chiński
gatunek: dramat

Jia Zhangke powrócił do Cannes w olimpijskiej formie. Chiński mistrz zrywa z klasyczną fabułą i proponuje zjawiskowy kolaż piosenek, dźwięków i pejzaży, który odzwierciedla transformację kraju na przestrzeni ostatnich 21 lat. Centralne miejsce zajmuje w nim wątek burzliwej relacji Qiaoqiao (muza reżysera Zhao Tao) i Bina (Zhubin Li), pary, którą dzielą priorytety, ekonomia i odległości. Twórcę interesują tyleż zagubione i niespełnione jednostki, co wielkie procesy społeczno-ekonomiczne zmieniające bezpowrotnie Państwo Środka. Jia Zhangke zaczyna swoją podróż w 2001 roku w prowincji Shanxi, gdzie się urodził i kręcił pierwsze filmy (m.in. słynnego Kieszonkowca i Peron), następnie zmierza ku Tamie Trzech Przełomów ukazanej w Martwej naturze, a kończy powrotem na ośnieżoną północ. Żongluje nawiązaniami do własnej twórczości, otwarcie wchodzi z nią w dialog i kolejny raz daje upust swojej fascynacji muzyką popularną. W niewielkim stopniu bazuje na dialogach, inscenizując upływ czasu i skutki modernizacji subtelniejszymi środkami. Dzięki dwóm operatorom, Yu Lik-waiowi i Éricowi Gautierowi, dzieło zyskuje dodatkowe walory estetyczne: różne rodzaje i faktury zdjęć symbolizują też przemianę samego medium. Przypływy stają się więc erudycyjnym, metafilmowym esejem.

Jia Zhang-ke

Jia Zhangke powrócił do Cannes w olimpijskiej formie. Chiński mistrz zrywa z klasyczną fabułą i proponuje zjawiskowy kolaż piosenek, dźwięków i pejzaży, który odzwierciedla transformację kraju na przestrzeni ostatnich 21 lat. Centralne miejsce zajmuje w nim wątek burzliwej relacji Qiaoqiao (muza reżysera Zhao Tao) i Bina (Zhubin Li), pary, którą dzielą priorytety, ekonomia i odległości. Twórcę interesują tyleż zagubione i niespełnione jednostki, co wielkie procesy społeczno-ekonomiczne zmieniające bezpowrotnie Państwo Środka. Jia Zhangke zaczyna swoją podróż w 2001 roku w prowincji Shanxi, gdzie się urodził i kręcił pierwsze filmy (m.in. słynnego Kieszonkowca i Peron), następnie zmierza ku Tamie Trzech Przełomów ukazanej w Martwej naturze, a kończy powrotem na ośnieżoną północ. Żongluje nawiązaniami do własnej twórczości, otwarcie wchodzi z nią w dialog i kolejny raz daje upust swojej fascynacji muzyką popularną. W niewielkim stopniu bazuje na dialogach, inscenizując upływ czasu i skutki modernizacji subtelniejszymi środkami. Dzięki dwóm operatorom, Yu Lik-waiowi i Éricowi Gautierowi, dzieło zyskuje dodatkowe walory estetyczne: różne rodzaje i faktury zdjęć symbolizują też przemianę samego medium. Przypływy stają się więc erudycyjnym, metafilmowym esejem.
[Źródło: Wojciech Tutaj]

Reżyser, scenarzysta, aktor i producent urodzony w 1970 roku w prowincji Shanxi. Jeden z najważniejszych autorów współczesnego kina chińskiego. Przynależy do tzw. Szóstej Generacji filmowców, która debiutowała w latach 90. Ukończył Pekińską Akademię Filmową. Przez festiwal w Locarno wyróżniony Honorowym Lampartem za osiągnięcia życia. Jest założycielem Pingyao International Film Festival i firmy produkcyjnej Xstream Pictures. Jego filmy były pokazywane na największych światowych festiwalach. Martwa natura przyniosła mu Złotego Lwa w Wenecji, a Dotyk grzechu nagrodę za scenariusz w Cannes.

Filmografia

2000 Peron / Zhantai / Platform
2006 Martwa natura / San xia hao ren / Still Nature
2013 Dotyk grzechu / Tian zhu ding / A Touch of Sin
2015 Nawet góry przeminą / Shan he gu ren / Mountains May Depart
2018 Najczystszy jest popiół / Jiang hu er nü / Ash Is Purest White
2024 Przypływy / Feng Liu Yi Dai / Caught by the Tides

NORIFEST Festiwal Kultury Azjatyckiej, to jedyne takie wydarzenie w Trójmieście skupiające się na kulturze Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej. Chcemy w przystępny i ciekawy sposób pokazać różne oblicza Azji, jej różnorodność i jak wiele ma do zaoferowania. W programie festiwalu znajdzie się coś zarówno dla miłośników azjatyckich krajów jak i dla tych, którzy chcą poznać je lepiej!

NORIFEST Festiwal Kultury Azjatyckiej, to jedyne takie wydarzenie w Trójmieście skupiające się na kulturze Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej. Chcemy w przystępny i ciekawy sposób pokazać różne oblicza Azji, jej różnorodność i jak wiele ma do zaoferowania. W programie festiwalu znajdzie się coś zarówno dla miłośników azjatyckich krajów jak i dla tych, którzy chcą poznać je lepiej!

22 maja 2025 (czwartek) godz. 18:30
NORI FEST: EKSHUMACJA (2024, reż. J. Jang, Korea Południowa, 134 min)

Prelekcja: dr Aleksandra Wierucka

Uznana szamanka Hwarim (Kim Goeun) oraz jej protegowany Bong-gil (Lee Dohyun) zostają zatrudnieni przez zamożną, enigmatyczną rodzinę do zbadania przyczyny nadprzyrodzonej choroby, która dotyka pierworodne dzieci w każdym pokoleniu. W niełatwym zadaniu pomaga im również doświadczony przedsiębiorca pogrzebowy Young-geun (Yoo Haejin) i szanowany w całym kraju geomanta Sang-deok (Choi Min-sik). Zespół wkrótce znajduje źródło choroby w rodzinnym grobowcu znajdującym się na świętej ziemi. Wyczuwając złowrogą aurę otaczającą miejsce pochówku, niezwłocznie postanawiają ekshumować i przenieść szczątki przodków.

Dystrybucja: 9th Plan

STRACH SIĘ BAĆ! Kino Marka Piestraka. Nocny marathon filmowy  + spotkanie z reżyserem | 50 na 50

STRACH SIĘ BAĆ to cykl poświęcony polskiemu kinu gatunkowemu, które stanowi już zapomnianą odnogę dorobku rodzimej kinematografii. Dlatego też pragniemy przywrócić do żywych te fantastyczne obrazy polskiej popkultury XX wieku.

W pierwszej odsłonie skupimy się na twórczości czołowego i najbardziej kojarzonego z kinem gatunkowym, czyli Markowi Piestrakowi, który zahipnotyzował niejednego przez swoje kosmiczne i fantazyjne wizje filmów przygodowych oraz filmów grozy. Co należy dodać to Marek Piestrak był pierwszy, a nie Indiana Jones!

W ramach nocnego maratonu filmowego pokażemy filmy, takie jak: “Klątwa doliny węży”, “Test pilota Pirxa” oraz kultową “Wilczycę”.

Wydarzenie będzie wzbogacone o spotkanie z reżyserem – Markiem Piestrakiem. Będzie można zadać pytania, porozmawiać i zrobić pamiątkowe zdjęcie!

To nie wszystko, ponieważ wystrój wnętrza, w którym pokażemy filmy będzie dodatkowo wzbogacony o wystawę poświęconym kultowym filmom reżysera. Znajdzie się także kilka innych niespodzianek, o których dowiecie się przybywając na miejsce!

Czy odważysz się stanąć twarzą w twarz z grozą na ekranie?

Szczegółowy program:

18:00-19:40 KLĄTWA DOLINY WĘŻY (1987) Polska, ZSRR, 99 min. (1’40)

19:45-20:45 Spotkanie z reżyserem MARKIEM PIESTRAKIEM – prowadzenie dr Bartosz Filip  (1’15)

21:00-22:35 TEST PILOTA PIRXA (1978) Polska, ZSRR, 95 min. (1’35)

22:45-00:30 WILCZYCA (1982), Polska, 98 min. (1’40)

Projekt “50 na 50” organizowany jest w ramach obchodów jubileuszu 50. Edycji Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.

Organizatorem 50 na 50 jest Pomorska Fundacja Filmowa w Gdyni producent Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych.
Projekt został objęty patronatem honorowym Prezydent Miasta Gdyni.
Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.
Partnerem głównym 50 na 50 jest Filmoteka Narodowa Instytut Audiowizualny.
Partnerami projektu są Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych oraz Telewizja Polska.
Patronami medialnymi projektu są Telewizja Polska, Polska Press Grupa, naszemiasto.pl, Program 1 Polskiego Radia, Program 3 Polskiego Radia, Magazyn Filmowy SFP, Interia, Filmweb, Miesięcznik KINO
–
Organizator zastrzega sobie prawo do zmiany programu bez podawania przyczyny.

Klasyczny klasyk: CZŁOWIEK SŁOŃ (Reż. David Lynch, 1980, USA, 125 min.) + spotkanie z Patrykiem Tomiczkiem (Dystrybutor Reset)

Drugi pełnometrażowy film Lyncha, który z powodu narracyjnej prostoty pozostaje raczej nietypowym przykładem jego twórczości. Oparta na książce chirurga Fredericka Trevesa, elegancka i empatyczna opowieść o człowieczeństwie, (braku) tolerancji i poczuciu nieprzystawalności, nawiązująca pod względem języka filmowego do tradycji kina niemego, a w szczególności ekspresjonizmu niemieckiego. Cierpiący na rzadką genetyczną chorobę Joseph C. Merrick (John Hurt) żył w drugiej połowie XIX wieku w wiktoriańskiej Anglii. Z powodu nietypowej deformacji ciała zyskał przydomek Człowiek-Słoń i stał się atrakcją w jarmarcznym cyrku. Jego przypadkiem zainteresował się doktor Treves (Anthony Hopkins), który jako pierwszy potraktował go jak normalnego człowieka. Erudycją i wrażliwością mężczyzny wkrótce zachwyciła się też londyńska socjeta. Film zdobył osiem nominacji do Oscara i trzy nagrody BAFTA.

Dystrybucja: Reset

Don Kichoci kina: UTRATA RÓWNOWAGI (2024, reż. K. Bojanowski, Polska, 97 min) + SPOTKANIE Z EKIPĄ FILMOWĄ | 50 na 50

Don Kichoci kina to cykl filmowy skupiający się na twórcach, którzy zdobyli nagrodę Don Kichota przyznawaną przez Polską Federację Dyskusyjnych Klubów Filmowych podczas Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.

Idąc tropem książkowego Don Kichota jest on symbolem bujnej fantazji połączonej z racjonalnym rozumem. Takie wydaje się być podążanie ścieżką kariery filmowej: reżyser jako Don Kichot wymyśla wydający się niemożliwy do zrealizowania pomysł, podążając jednak za fantazmatem aż do urzeczywistnienia formy rzeczy, jaką jest dzieło filmowe.

W tegorocznej odsłonie pragniemy poświęcić uwagę twórcom, którym nagroda Don Kichota została przyznana ich długometrażowym debiutom na FPFF w Gdyni, tym samym symbolicznie otwierając im drogę do rozwoju dalszej kariery filmowej.

Rozpoczynającym cykl seansem będzie film „Utrata równowagi” (2024) w reżyserii Korka Bojanowskiego – zeszłorocznego zwycięzcę nagrody Don Kichota na 49. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Szczególnie ujmujący i przedstawiający brutalne kulisy artystycznych ścieżek kariery.

Opis filmu:

Maja, mimo że poświęciła aktorstwu całe swoje młode życie, zmaga się z brakiem wiary w siebie i rozważa podjęcie studiów na innym kierunku.

Wszystko zmienia się, gdy pojawia się nowy, pełen pasji reżyser, który stosuje wątpliwe metody pracy. Ma przygotować dyplom ze studentami, a Maja dostaje nową szansę i zaczyna działać z ogromnym zaangażowaniem. Jednak z czasem boleśnie się przekonuje, że charyzmatyczny reżyser manipuluje nie tylko jej uczuciami, ale również relacjami i aspiracjami pozostałych młodych aktorów. Czy studenci zdołają oprzeć się legendarnemu twórcy? Jaka jest cena marzeń?

Projekt “50 na 50” organizowany jest w ramach obchodów jubileuszu 50. Edycji Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.

Nagrody zdobyte na 49. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni:

Najlepszy debiut reżyserski lub drugi film – wyróżnienie Korek Bojanowski, wyróżnienie dla Nel Kaczmarek

Don Kichot – Nagroda Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych Korek Bojanowski

Nagroda im. Janusza “Kuby” Morgensterna PERSPEKTYWA za rok 2024

Nagroda Ministry Kultury i Dziedzictwa Narodowego w kategorii Film za rok 2024

Dystrybucja: Mówi Serwis

Organizatorem 50 na 50 jest Pomorska Fundacja Filmowa w Gdyni producent Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych.

Projekt został objęty patronatem honorowym Prezydent Miasta Gdyni.
Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.
Partnerem głównym 50 na 50 jest Filmoteka Narodowa Instytut Audiowizualny.
Partnerami projektu są Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych oraz Telewizja Polska.
Patronami medialnymi projektu są Telewizja Polska, Polska Press Grupa, naszemiasto.pl, Program 1 Polskiego Radia, Program 3 Polskiego Radia, Magazyn Filmowy SFP, Interia, Filmweb, Miesięcznik KINO

Polska, Niemcy, Wielka Brytania, 2024, 75 min.

Reżyseria: Bracia Quay

Występują: Tadeusz Janiszewski, Wioletta Kopańska, Andrzej Kłak

Kraj produkcji: Polska, Niemcy, Wielka Brytania

Rok produkcji: 2024

Język oryginalny: polski

Gatunek: animacja

Czas trwania: 75 min.

„Sanatorium Pod Klepsydrą według Braci Quay” to odważna adaptacja prozy Brunona Schulza autorstwa legendarnych twórców animacji. Wielbicielem ich talentu jest m.in. Christopher Nolan, który poświęcił im jedyny stworzony przez siebie dokument.

Premiera „Sanatorium Pod Klepsydrą według Braci Quay” odbyła się na festiwalu w Wenecji w prestiżowym konkursie Giornate degli Autori, gdzie animacja otrzymała wyróżnienie Musa Cinema & Arts Award. Film otwierał też London Film Festival i znalazł się w czołówce najbardziej docenionych dzieł 2024 International Cinephile Society, zrzeszającego krytyków filmowych z pięciu kontynentów. Niezależna produkcja była tworzona przez dwie dekady w autorskim, niepodrabialnym stylu Braci Quay („Instytut Benjamenta”, „Stroiciel trzęsień ziemi”). Pomysł hołdu dla twórczości Schulza narodził się jeszcze w latach 80. XX wieku, gdy ich krótkometrażowa „Ulica Krokodyli” – jedna z najbardziej nagrodzonych animacji w historii kina – była pierwszą od czasów wersji Wojciecha Jerzego Hasa adaptacją tej wyjątkowej literatury.

Produkcja została zrealizowana po polsku z polską ekipą i aktorami. W filmie wystąpili Wioletta Kopańska, Andrzej Kłak oraz Tadeusz Janiszewski, słynny aktor Teatru Ósmego Dnia. Bruno Schulz – autor literackiego pierwowzoru „Sanatorium Pod Klepsydrą” – to jeden z najoryginalniejszych pisarzy i artystów XX wieku. Jego tragiczny los również został zawarty w filmie, bo postać Schulza i jego wyobraźnia inspiruje Braci Quay od początku ich kariery. W pełnometrażowym dziele, które trzeba uznać za summę ich dokonań, stworzyli hybrydę animacji lalkowej i zdjęć aktorskich. Podziw budzi odważna decyzja, na jaką nie zdecydowałby się żaden polski reżyser – umieścić gęstą, poetycką frazę Schulza w oryginale. Daje to rozkosz słuchania hipnotycznej, wciągającej lektury.

Dystrybucja Gutek film

https://gutekfilm.pl/sanatorium-pod-klepsydra-wedlug-braci-quay

Reż. Quentin Dupieux, 2023, Francja, 77 min.

Gatunek Komedia

Reżyseria Quentin Dupieux

Scenariusz Quentin Dupieux

Zdjęcia Quentin Dupieux

Muzyka Thomas Bangalter

Obsada Anaïs Demoustier, Jonathan Cohen, Edouard Baer, Gilles Lellouche, Pio Marmaï, Romain Duris

Film Quentina Dupieuxa („Wrong”, „Deerskin”) baaaaaardzo niewiele ma wspólnego z klasyczną biografią. To raczej próba uchwycenia geniuszu oraz niezwykłej osobowości Dalego za sprawą osobliwej formy i narracji, w której pełno jest niespodzianek, mylenia tropów oraz zabawy z oczekiwaniami odbiorców.

Muzykę do filmu stworzył Thomas Bangalter, jeden z założycieli kultowego zespołu DAFT PUNK.

Przed młodą francuską dziennikarką nie lada wyzwanie. Ma przeprowadzić wywiad z człowiekiem o niezwykłym umyśle, ogromnym talencie i… jeszcze większym ego. Mowa o słynnym hiszpańskim malarzu, czołowym surrealiście Salvadorze Dalím (w którego rolę wciela się nie jeden, a kilku cenionych francuskich aktorów).

Nie będzie to proste zadanie dla stawiającej pierwsze kroki w zawodzie Judith (Anaïs Demoustier), zwłaszcza że jej ekscentryczny rozmówca od samego początku nie ułatwia sprawy. Co chwilę zmienia zdanie, nie mogąc się zdecydować, czy w ogóle ma ochotę na wywiad. A jeśli już, to w zupełnie innej niż początkowo planowana formule.

Dystrybucja : Aurora films

https://aurorafilms.pl/film/daaaaaali/

1973, Polska, 119 min.

Reżyseria: Wojciech Jerzy Has

Scenariusz: Wojciech Jerzy Has [na podstawie powieści Brunona Schulza]

Zdjęcia: Witold Sobociński

Montaż: Janina Niedźwiecka

Muzyka: Jerzy Maksymiuk

Scenografia:Jerzy Skarżyński, Andrzej Płocki

Rok 2025 został ustanowiony rokiem Wojciecha Jerzego Hasa, w setną rocznicę urodzin które przypadają 1 kwietnia zapraszamy na wyjątkowy urodzinowy pokaz filmowy.

Do sanatorium doktora Gotarda, w którym leczył się kiedyś nieżyjący Jakub, przyjeżdża jego syn Józef. Wizyta w ośrodku staje się jednocześnie tajemniczą podróżą w świat już nieistniejący — w którym ojciec żyje, a Józef znów jest małym chłopcem konfrontującym się ze swoimi marzeniami i rozczarowaniami.

Sanatorium pod Klepsydrą jest adaptacją prozy Brunona Schulza — wyjątkową, bo w autorskim ujęciu Wojciecha Hasa. Reżyser od końca lat 50. konsekwentnie w swoim kinie budował oddzielny i rozpoznawalny filmowy świat. Po spektakularnym Rękopisie znalezionym w Saragossie (1964), czyli adaptacji „nieadaptowalnego” palimpsestu Jana Potockiego, oraz Lalce (1968) — ekranizacji powieści Bolesława Prusa, sięgnął w 1973 roku po opowiadania Schulza. Surrealistyczna proza autora Sklepów cynamonowych nie mogła znaleźć lepszego adaptatora. W Sanatorium pod Klepsydrą wyobraźnia Schulzowska i Hasowska spotykają się, tworząc niezwykłą opowieść o podróży w czasie i przestrzeni. Współautorem scenografii był współpracujący z Hasem od 1959 roku Jerzy Skarżyński — malarz, scenograf teatralny i filmowy. Film prezentowany był w konkursie głównym festiwalu w Cannes, gdzie został wyróżniony Nagrodą Jury.

Dyskusyjny Klub Filmowy Miłość Blondynki, działający pod patronatem Uniwersytetu Gdańskiego zaprasza na cotygodniowe czwartkowe spotkania filmowe: prelekcja – pokaz – dyskusja. Pokazy filmowe dla wszystkich widzów ciekawych dobrego kina i dyskusji po seansie. Cho Do Kina Kino Ludzie Pasja!

Kinosztuka: DZIEWCZYNA Z IGŁĄ (2024, Magnus von Horn)
Występują: Vic Carmen Sonne, Trine Dyrholm, Besir Zeciri, Avo Knox Martin, Joachim Fjelstrup / Kraj produkcji: Polska, Szwecja, Dania / Gatunek: dramat / Język oryginalny: duński / Czas trwania: 123 min.

Oscary 2025 Nominacja w kategorii Najlepszy Film Międzynarodowy

11 nagród na festiwalu w Gdyni, kandydatura do Oscara®, Złota Żaba na festiwalu EnergaCamerimage, dwie Europejskie Nagrody Filmowe – to tylko najważniejsze laury dla najgłośniejszej polskiej koprodukcji tego roku. „Dziewczyna z igłą” Magnusa von Horna to mistrzowsko skonstruowany thriller psychologiczny, który zagląda w najciemniejsze zakamarki ludzkiej duszy. To mroczna baśń dla dorosłych, w której spotykają się uboga dziewczyna, szlachetny potwór bez twarzy, tchórzliwy książę na białym koniu i czarownica, karmiąca dzieci mlekiem i słodyczami. Tyle że ta historia wydarzyła się naprawdę.
Kopenhaga, tuż po I wojnie światowej. Karoline (Victoria Carmen Sonne), młoda pracownica fabryki, zachodzi w ciążę i z dnia na dzień ląduje na bruku. Gdy na swej drodze spotka Dagmar (nagrodzona w Gdyni Trine Dyrholm), charyzmatyczną właścicielkę nielegalnej agencji adopcyjnej, która zaoferuje jej schronienie i pracę w charakterze mamki, trafi w sam środek zagadkowych wydarzeń. Czy relacja między kobietami, początkowo oparta na zaufaniu, wytrzyma konfrontację z mrocznymi sekretami? Jak wiele można wybaczyć komuś, kto w najtrudniejszym momencie wyciągnął do ciebie pomocną dłoń? Karoline – a wraz z nią widzowie – zmuszona będzie do znalezienia odpowiedzi na pytanie o granice dobra i zła.

„Dziewczyna z igłą” to, jak pisze Variety, „film hipnotyzujący, brutalnie piękny i boleśnie aktualny”. Zdjęcia Michała Dymka, które zachwyciły jury pod przewodnictwem Cate Blanchett i dały mu zwycięstwo tegorocznego festiwalu EnergaCamerimage, hipnotyzują mrocznym pięknem i wciągają widza w pełną napięcia grę. Montaż Agnieszki Glińskiej oraz nagrodzone w Gdyni scenografia Jagny Dobesz i kostiumy Małgorzaty Fudali tworzą wizualny spektakl o uniwersalnym wymiarze. Jak pisze Cineuropa: „Dziewczyna z igłą” to „film, który przywraca wiarę w siłę kina jako narzędzia opowiadania historii, która nas zmienia”.
Nagrody:
FPFF w Gdyni 2024 – Srebrne Lwy; Najlepsze Zdjęcia (Michał Dymek); Najlepsza Muzyka (Frederikke Hoffmeier); Najlepsza Scenografia (Jagna Dobesz); Najlepsze Kostiumy (Małgorzata Fudala); Najlepsza Drugoplanowa Rola Kobieca (Trine Dyrholm)
EnergaCamerimage 2024 – Złota Żaba
Złote Globy 2025 – Nominacja za Najlepszy Film Nieanglojęzyczny
Oscary 2025 – Duński kandydat do Oscara w kategorii Najlepszy Film Międzynarodowy

Dystrybucja: Gutek Film