Repertuar DKF Miłość Blondynki

Reżyseria: Asghar Farhadi
Występują: Amir Jadidi, Mohsen Tanabandeh, Fereshteh Sadre Orafaiy, Sarina Farhadi

Kraj produkcji: Francja, Iran
Rok produkcji: 2021
Język oryginalny: perski
Gatunek: dramat, thriller
Czas trwania: 127 min.

Dwukrotny zdobywca Oscara (za „Rozstanie” i „Klienta”) powraca do rodzinnego Iranu i czerpiąc z lokalnego kontekstu, tka kolejną uniwersalną, przejmującą przypowieść. Tym razem o człowieku, który stał się zakładnikiem sądów, w tym wydającego najostrzejsze wyroki trybunału, jakim są media społecznościowe. Podążając za tytułowym „Bohaterem”, Asghar Farhadi z wyczuciem i wprawą filmowego linoskoczka porusza się po cienkiej granicy, jaka dzieli ofiarę od przestępcy, sukces od porażki, a dobre chęci od nieczystych intencji.

Rahim wychodzi na krótką przepustkę z więzienia, gdzie odsiaduje wyrok za długi. Ma ledwie dwa dni na przekonanie wierzyciela, by ten darował mu część należności. Najwyraźniej los mu sprzyja, bo w ręce mężczyzny nieoczekiwanie trafia torba pełna złotych monet. Kiedy „Bohater” zrozumie, że brzęczący pakunek zawierał także pokusy, niechcianą sławę i wyroki serwowane przez anonimowy tłum, będzie już za późno, by zatrzymać spiralę dramatycznych wydarzeń.

Nagrodzony Grand Prix na festiwalu w Cannes „Bohater” to nie tylko powrót irańskiego reżysera do ojczyzny, ale i do mistrzowskiej formy. Farhadi wyśmienicie dozuje emocje, tworząc film wyczulony na psychologiczne niuanse, a zarazem o rozmachu przypowieści. Jak nikt umie połączyć dylematy charakterystyczne dla kina moralnego niepokoju z sięgającym zenitu napięciem rodem z thrillera czy kryminału. Intymna, jednostkowa historia jest dla niego doskonałą okazją, by na ekranie odmalować całą sieć rozmaitych rodzinnych czy społecznych zależności. Niejednoznaczny, nieoceniający, a przy tym wciągający bez reszty film Farhadiego prowadzi wyrafinowaną grę z widzem, testując naszą skłonność do ferowania przedwczesnych wyroków.

Nagrody i festiwale

Złote Globy 2022 Najlepszy Film Międzynarodowy (nominacja)
MFF Cannes 2021 Grand Prix
MFF Palm Springs 2022
Nagrody FIPRESCI: dla Najlepszego Aktora (Amir Jadidi)
za Najlepszy Scenariusz

Występują: Letitia Wright, Tamara Lawrance, Jodhi May, Jack Bandeira

Kraj produkcji: Polska, Wielka Brytania

Rok produkcji: 2022

Język oryginalny: angielski

Gatunek: dramat

Czas trwania: 113 min.

Złote Lwy dla Najlepszego Filmu na FPFF w Gdyni 2022

Pokazywany premierowo na festiwalu w Cannes „Silent Twins” to najnowszy film Agnieszki Smoczyńskiej, twórczyni „Córek dancingu” i „Fugi”. Jedna z najoryginalniejszych polskich reżyserek, która o tym, co w nas dzikie i nieokiełznane opowiada z lekkością tanecznych kroków, także w swoim anglojęzycznym debiucie daje popis nieskrępowanej wyobraźni. Wizjonerski, wypełniony muzyką „Silent Twins”, choć zrealizowany w oparciu o reportaż Marjorie Wallace, nosi wyraźne piętno autorskiego stylu. I – podobnie jak poprzednie filmy Smoczyńskiej – pokazuje perspektywę kobiet.

Tym razem są to bliźniaczki z Walii: June i Jennifer Gibbons, które przestają komunikować się ze światem. Od ponurej prowincji, która czarnym dziewczynkom ma do zaoferowania głównie upokorzenia, „milczące bliźniaczki” uciekają w eksplodujące neonowymi kolorami, oprószone słonecznym blaskiem fantazje o pisarskiej sławie, romantycznej miłości i basenach pełnych Pepsi-Coli. Ale podkręcona hormonami nastoletnia wyobraźnia June i Jennifer ma także mroczną stronę – podobnie jak ich podszyta rywalizacją więź.

Kreując na ekranie wewnętrzny świat bliźniaczek, Agnieszka Smoczyńska pełnymi garściami czerpie z estetyki starych reklam, kolorowych magazynów czy mydlanych oper. Sięga po thriller i zmysłowy musical, dramat i poklatkową animację. Ale emocjonalna bomba, jaką jest „Silent Twins”, swoją energię zawdzięcza także Letitii Wright („Czarna Pantera”, serial „Czarne lustro”) i Tamarze Lawrance (serial „Mały topór”). Aktorki tworzą przejmujące role dziewczyn, które nie mogą żyć ani bez siebie, ani razem, i których nastoletni bunt wymknął się spod kontroli. Film Smoczyńskiej można odczytywać jako studium toksycznej więzi, artystycznego geniuszu czy kobiecego buntu. Może to opowieść o ucieczce od rasistowskiego społeczeństwa, a może ballada o niemożliwej miłości?

Silent Twins (2022) Agnieszka Smoczyńska (gutekfilm.pl)

Dobre, bo polskie: Piosenki o miłości
Reżyseria: Tomasz Habowski

Występują: Justyna Święs, Tomasz Włosok, Andrzej Grabowski, Patrycja Volny

Kraj produkcji: Polska

Rok produkcji: 2021

Język oryginalny: polski

Gatunek: dramat, muzyczny

Czas trwania: 90 min.

„Piosenki o miłości” okazały się największym przebojem ostatniego festiwalu w Gdyni. Debiut Tomasza Habowskiego to mocny, nowy głos polskiego kina. Słodko-gorzki jak najlepszy indie popowy kawałek i uderzający w najczulsze struny – tam gdzie miłość spotyka się z kalkulacją, a pasja z karierą. Romantyczne „Piosenki…” zachwycą z pewnością fanów „Frances Ha”, „Once” czy „Przed wschodem słońca”.

Ona jest dziewczyną z bloku w małym mieście, on pochodzi z zamożnej, znanej warszawskiej rodziny. Ona kelneruje i śpiewa o tym, co jej w duszy gra, on marzy o wydaniu płyty, którą utarłby nosa sławnemu ojcu-aktorowi. Poznają się, gdy ona obsługuje przyjęcie, na którym on się bawi. Połączy ich miłość do muzyki, rozdzielą ambicje i marzenia. Kruche uczucie, które rodzi się między nimi, cały czas wystawiane jest na próbę: ona wciąż przed nim ucieka, on potrafi łgać jak z nut. Czy dwa tak różne brzmienia mogą się zestroić? Ile razy w życiu możliwy jest bis?

Film Tomasza Habowskiego to także opowieść o kobiecej walce o niezależność i dochodzeniu do własnego głosu. Debiutująca w kinie wokalistka The Dumplings, Justyna Święs, wykreowała postać, która łączy niesamowity talent z równie potężnym brakiem wiary w siebie. Ale „Piosenki o miłości” śpiewane są w duecie: Święs i świetny w roli pogubionego chłopaka Tomasz Włosok („Boże Ciało”, „Jak zostałem gangsterem. Historia prawdziwa”) tworzą elektryzującą parę, między którą emocje przeskakują jak iskry. Wokół nich orbitują gwiazdy sceny i ekranu, między innymi Andrzej Grabowski, Patrycja Volny, Krzysztof Zalewski, Iga „Ofelia” Krefft. Fantastyczną muzykę do filmu skomponował Kamil „Holden” Kryszak, współpracujący z Marceliną czy duetem Karaś/Rogucki.

Piosenki o miłości (2021) Tomasz Habowski (gutekfilm.pl)

Mistrzowie kina: IO
Reżyseria: Jerzy Skolimowski

Występują: Sandra Drzymalska, Tomasz Organek, Mateusz Kościukiewicz, Isabelle Huppert, Lorenzo Zurzolo

Kraj produkcji: Polska, Włochy

Rok produkcji: 2022

Język oryginalny: polski, włoski

Gatunek: dramat

Czas trwania: 86 min.

„IO” to zapierająca dech w piersiach odyseja, porywające kinowe doświadczenie i nakręcony z imponującym rozmachem obraz współczesnego świata. Film Jerzego Skolimowskiego stał się sensacją festiwalu w Cannes, skąd wyjechał z Nagrodą Jury. Opowieść o nas samych, odbijających się w wilgotnych oczach pewnego osiołka, zachwyciła artystyczną brawurą i młodzieńczą energią, choć firmuje ją swoim nazwiskiem 84-letni mistrz europejskiego kina.

Historia „IO” za sprawą niezwykłego zwierzęcego bohatera wykracza poza ludzką perspektywę, ale to przede wszystkim film głęboko humanistyczny – manifest w obronie tego, co pozostało w nas niewinne. Podróż, w jaką zabiera nas Skolimowski, wiedzie przez całą Europę: od cyrku przez stadiony i parkingi dla tirów, po pałace. Od głupoty, przez przemoc, po przebłyski dobra i solidarności. Ten portret zbiorowy, który jednak nie traci z oczu pojedynczej mrówki, łączy realistyczne i wizjonerskie, przyziemne i metafizyczne, krytyczne i empatyczne. Swoim rozmachem przypomina najwspanialsze obrazy Hieronima Boscha i Pietera Bruegla.

Zanurzony w tradycji, śmiało eksplorujący jednak nowe ścieżki kina, film Skolimowskiego jest kolejnym, przy którym polski reżyser współpracował z legendarnym producentem, Jeremym Thomasem (jego filmografia obejmuje choćby „Wrzask”, „Ostatniego cesarza”, „Pod osłoną nieba”, „Nagi lunch”, „Tylko kochankowie przeżyją”). Za ekspresyjną, kreacyjną stronę „IO” odpowiadają operator Michał Dymek i wybitna montażystka, Agnieszka Glińska. Monumentalną, uwznioślającą każdy oddech osiołka muzykę skomponował Paweł Mykietyn, a w podróży towarzyszą bohaterowi m.in. Sandra Drzymalska, Mateusz Kościukiewicz i Isabelle Huppert.

IO (2022) Jerzy Skolimowski (gutekfilm.pl)

reż. Łukasz Kowalski, Polska, 2022, 75 min.

Poruszająca, pełna szalonego humoru opowieść o ludziach, którzy walczą o przetrwanie, pomagając jednocześnie bardziej potrzebującym.

Jola i Wiesiek to para w życiu i biznesie z Bytomia. Wraz z trójką swoich pracowników prowadzą prawdopodobnie największy lombard w Europie. Czas jego świetności minął jednak wraz z zamknięciem okolicznych kopalni i szerzącym się w mieście bezrobociem. Pozbawieni środków do życia mieszkańcy „polskiego Detroit” znoszą pod zastaw coraz bardziej absurdalne i bezużyteczne przedmioty. Upadającemu biznesowi nie pomagają ani szalone, marketingowe pomysły Wieśka, ani tym bardziej czułe serce Joli, która klientów wspiera nie tylko dobrym słowem, ale i gorącą zupą czy ciepłym kożuchem. Choć lombard przynosi straty, to staje się ważnym centrum życia lokalnej społeczności. Wkrótce jednak znajduje się na krawędzi bankructwa, a związek Joli i Wieśka zostaje wystawiony na próbę. W obliczu nadciągającej katastrofy, właściciele podejmą ostatnia próbę ratowania biznesu i miłości.

Wydarzenie w ramach 7. edycji Nordic Focus Festival 2022.

Szwecja była pierwszym krajem na świecie, który wprowadził urlop rodzicielski zarówno dla ojców, jak i dla matek. Stało się to w roku 1974. Dziś rodzice mają do dyspozycji 480 dni płatnego urlopu rodzicielskiego, który mogą podzielić między siebie. Wystawa Instytutu Szwedzkiego i Ambasady Szwecji ma pokazać, jak szwedzka polityka rodzinna wpłynęła na równość płci.
Na potrzeby wystawy fotografka Elin Berge sportretowała szwedzkich rodziców, którzy starają się po równo dzielić obowiązkami. Przeprowadziła też z nimi wywiady. Dwadzieścia trzy fotografie Berge pozwalają przyjrzeć się temu, jak bohaterowie wystawy próbują wykraczać poza głęboko zakorzenione koncepcje podziału ról płciowych i oczekiwań, by osiągnąć wyższy stopień równości i partnerstwa.

Wystawa została przygotowana przez Instytut Szwedzki w Sztokholmie i Ambasadę Szwecji w Warszawie.
Polska wersja wystawy została wzbogacona o zdjęcie autorstwa Małgorzaty Fiałkowskiej-Filipek, zwyciężczyni konkursu fotograficznego Ambasady Szwecji „Moje życie rodzinne”.

Partner: Ambasada Królestwa Szwecji w Warszawie

reż. Ulrich Seidl, Austria, Francja, Niemcy, 2022, 114 min.

Richie Bravo (w tej roli Michael Thomas), mimo że wciąż nosi się jak gwiazda rocka, najlepsze lata artystycznej kariery ma już za sobą. Podstarzałemu austriackiemu szansoniście pozostało jedynie odcinać kupony od dawnej popularności. Jednak na grupach emerytów, odwiedzających poza sezonem włoskie Rimini, gdzie rozgrywa się akcja filmu, jego tlenione blond włosy, błyszczący garnitur oraz głos wciąż robią spore wrażenie.

Mężczyzna skrupulatnie to wykorzystuje. W trakcie wieczornych występów w hotelu prezentuje dawne muzyczne szlagiery. Sprzedaje pamiątki, w razie potrzeby wynajmie swoją willę, a dla najwierniejszych fanek będzie też świadczył inne usługi. Zwłaszcza że finansowe potrzeby Richiego wzrastają. Nie tylko z uwagi na chorobę ojca, ale i ze względu na to, że jedną z poznanych kobiet okazuje się porzucona przez niego przed laty córka. Próba odbudowania tej niełatwej relacji będzie dla bohatera szansą na nowy start.

Po zrealizowaniu dwóch filmów dokumentalnych austriacki reżyser Ulrich Seidl powraca do kina fabularnego. Wciąż jednak z dużą konsekwencją obrazuje i punktuje tę część rzeczywistości, którą najchętniej zamietlibyśmy pod dywan. Rimini to pierwsza część przygotowywanej przez Austriaka fabularnej dylogii.

reż. Audrey Diwan, Francja, 2021, 100 min

Ekranizacja autobiograficznej powieści laureatki Nobla w dziedzinie literatury Annie Ernaux. Nagrodzony Złotym Lwem na weneckim festiwalu „Zdarzyło się” to poruszająca opowieść o kobiecie walczącej o prawo do decydowania o własnym ciele i życiu. Akcja filmu rozgrywa się we Francji w 1963 roku, jednak temat jest niezwykle aktualny, a film tym bardziej poruszający.

Akcja filmu rozgrywa się w latach 60-tych XX wieku we Francji. Główna bohaterka studiuje literaturę francuską na uniwersytecie. Przed zdolną dziewczyną, która marzy o karierze akademickiej, przyszłość stoi otworem. Niespodziewanie wszelkie plany staną pod dużym znakiem zapytania po wizycie w gabinecie lekarskim.

Ku swojemu zaskoczeniu Anne (hipnotyzująca Anamaria Vartolomei) dowiaduje się, że jest w ciąży. Zdaje sobie sprawę, że macierzyństwo zamknie jej zawodową drogę i przekreśli to, do czego tak konsekwentnie dążyła przez całe lata.

Młoda kobieta stoi przed poważnym dylematem. Wie, że nie chce rodzić, ale jednocześnie jest świadoma, że za próbę zakazanej wtedy we Francji aborcji grozi jej nie tylko wydalenie ze studiów, ale i kara więzienia. Czas Ucieka, napięcie wzrasta, bo na szali znalazła się przyszłość bohaterki.

Nagrody

    2022 – Nagrody Lumiere – nagroda dla najlepszego filmu, nagroda dla najlepszej aktorki (Anamaria Vartolomei), najlepsza reżyseria, najlepszy scenariusz (nominacje)

    2022 – BAFTA Awards – najlepsza reżyseria (nominacja)

    2022 – CEZARY – najbardziej obiecująca aktorka (nagroda dla Anamarii Vartolomei), najlepszy film, najlepsza reżyseria, najlepszy scenariusz adaptowany (nominacje)

    2022 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Dublinie – nagroda dla najlepszej aktorki (Anamaria Vartolomei)

    2022 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Palm Springs – nagroda dla najlepszą reżyserię, nagroda Jury

    2021 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji – Złoty Lew, Nagroda FIPRESCI