To już szósta edycja projektu zapoczątkowanego w 2011 r., w czasie którego wydane zostało 5 płyt z ponad 50 zespołami z Trójmiasta i okolic. Wiele z nich już dawno nie istnieje, jednak dzięki naszym działaniom zachowało się archiwum nagrań ważnych dla niejednego uczestnika naszego projektu. W tegorocznej edycji zdecydowaliśmy się na artystyczny eksperyment. Chcemy, aby płyta wydana w 2019 r. stanowiła składankę coverów artystów z 20-lecia międzywojennego, nagranych w dowolnej aranżacji. Każdy zespół występujący podczas Muzycznego UGięcia, oprócz własnego programu będzie prezentował wybrany przez siebie utwór.

Podczas koncertu 23 maja wystąpią następujące zespoły:

CRUSH

zespół heavy-metalowy z Gdańska, którego obecny skład uformował się pod koniec Roku Bożego 2017. Wtedy też grupa zaczęła snuć plany o wyjściu z piwnicy, w której odbyła wiele prób i nie raz nieźle się spociła pracując nad nowym materiałem. Brzmienie CRUSH to iloczyn ciężkiej, wysoko zmineralizowanej rytmiki perkusji, melodyjnych heavy-metalowych riff’ów przeplatanych niskokalorycznymi dźwiękami emocjonalnych ballad, basu przypominającego o duchu rock’n’rolla, a wszystko to skontrowane przez aksamitny głos ich front kobiety (ang. frontwoman).

DZIĘKI ZA DŹWIĘKI

Uczniowie szkoły Musicollective, pasjonaci muzyki,wokaliści i instrumentaliści…
jakkolwiek by nas nie nazwać: jesteśmy tylko Z POZORU zbiorem przypadkowych osób w szerokim przedziale wiekowym (13-26 lat) i z różnymi doświadczeniami muzycznymi, bo tak naprawdę tworzymy muzyczną rodzinę, której przeznaczeniem jest po prostu zabawa muzyką! Nasze serca biją w jednym rytmie – 4/4! Nazywajcie nas „Dzięki za Dźwięki”!

Zespół Dzięki za Dźwięki:
Alina Kaczmarska, Miłosz Rybak, Julia Górska, Asia Suchocka, Mikołaj Zgirski i Mateusz Figoń

Alina Kaczmarska – (wokal i piano) studentka 5. roku lingwistyki stosowanej na Uniwersytecie Gdańskim, od zawsze wyraża siebie poprzez muzykę: najpierw grając na pianinie, a później grając i śpiewając. Jej wielką inspiracją jest bogini jazzu – Diana Krall.

Miłosz Rybak – (instrumenty perkusyjne) 13-letni perkusista, mający za sobą już 4 rok nauki gry na perkusji. Uczy się w SP nr 19 w Gdańsku; a inspirację muzyczną i energię czerpie z mocnych, rockowych brzmień.

NOBILITY STALK

Zespół powstały w 2013 r. w Gdańsku. Grają szeroko rozumiany rapcore z wpływami różnych stylów muzycznych m. in. nu-metal, metalcore czy post-metal.

Kapela ma na koncie zarejestrowane dwa dema i EPkę, a obecnie pracuje nad materiałem na następne wydawnictwa. Zespół zagrał kilkadziesiąt koncertów na terenie całego Trójmiasta i jego okolicach m. in. występy przed kanadyjskim zespołem Reanimator, hiszpańskim Far’n’Hate, czy polskim zespołem Hope. Oprócz zwykłych koncertów Nobility Stalk angażuje się w akcje charytatywne grając m.in. na rzecz gdyńskiej fundacji EMIS.

Do największych sukcesów zespołu można zaliczyć nagrodę dla najlepszego studenckiego zespołu MUG 2014, a ich epka „Taedium Vitae” zdobyła miano „Najlepszej trójmiejskiej rockowej płyty 2018” wg. Rock3miasto.pl .

FB: https://www.facebook.com/NobilityStalk/
Youtube: https://www.youtube.com/channel/UCPMxbex0yInmt_m4rV99fDQ
Bandcamp: http://nobilitystalk.bandcamp.com
Mikołaj Zgirski – (gitara) gra na gitarze od 7 lat. Ukończył szkołę muzyczną I st. i od tego czasu również gra na pianinie. Przez ostatnie 3 lata uczy się w szkole Musicollective gry na gitarze pod okiem (i uchem? ;)) Rafała Szyjera. Jego muzyczną inspiracja to John Frusciante oraz Jacob Collier.

Asia Suchocka – (wokal) maturzystka szczerze zakochana w muzyce. Pasję do śpiewu odkryła 2 lata temu, za to na gitarze pogrywa sobie już 4 lata… ?? Inspiruje się wieloma artystami: od Judy Garland, poprzez Tilla Lindemanna, aż po Toma Odella! Szybko się wzrusza na musicalach 😉

Julka Górska – (wokal i klawisze) Gra od 4 roku życia na pianinie, gra 3 lata na gitarze i śpiewa. Na co dzień uczęszcza do XV LO w Gdańsku do klasy dwujęzycznej hiszpańskiej. Kocha komponować i pisać własne teksty. Jej niezliczone inspiracje muzyczne słychać między innymi w jej autorskim utworze „Chwila zwątpienia”.

Mateusz Figoń – (wokal) student 3 roku Elektroniki i Telekomunikacji. Przygodę z muzyką zaczął od gitary elektrycznej, później odkrył, że wokal dużo lepiej go wyraża. Muzyka jest dla niego odskocznią od „technicznej” strony życia. Inspiruje się twórczością Artura Rojka.

LAURA BAND

Zespół powstał w lutym 2019 r. w Gdańsku z inicjatywy wokalistki, Laury Wołoszyna na potrzebę konkursu Muzyczne UGięcie.

Organizator: ACK UG
Partner: Klubogaleria Bunkier
Patroni medialni: Upton, trojmiasto.pl, Gazeta Wyborcza, Radio Gdańsk

W związku z 75 rocznicą deportacji Tatarów Krymskich 18 maja 1944 roku chcielibyśmy zaprosić Państwa wraz z „Akademią Polskiego Filmu Gdańsk” na wspólne obchody tego wydarzenia.

18 maja to dla Tatarów dzień szczególny. Z rozkazu Józefa Stalina 18 maja 1944 roku rozpoczęła się akcja wysiedleńcza Tatarów Krymskich. 18 maja to dzień boleści za tych co zginęli w przeszłości oraz w czasie deportacji oraz wezwanie do zjednoczenia narodu tatarskiego w imię powrotu na ziemie historycznej ojczyzny. Wysiedlenie Tatarów przyniosło upadek gospodarczy półwyspu, zniszczonego wcześniej działaniami podczas II wojny światowej.

W ramach spotkania zapraszamy na pokaz filmu „Chajtarma” oraz spotkanie z dr Adamem Jagiełło – Rusiłowskim z Wydziału Nauk Społecznych UG.
Film „Khaytarma” – film fabularny w reżyserii Akhtema Seytablaevy.

Film opowiada o tragicznej stronie historii krymskich Tatarów, która opiera się na losie podwójnego bohatera ZSRR, pilota myśliwca Ameta-Khana Sułtana, który brał udział w wyzwoleniu Krymu w ramach ósmej armii powietrznej. 18 maja 1944 po wyzwoleniu Sewastopola radziecki pilot Sułtan Amet-Khan (Achtem Sejtablajew) otrzymuje trzydniową przepustkę z armii. Odznaczony najwyższym radzieckim odznaczeniem żołnierz przyjeżdża na kilka dni do rodzimej Ałupki. Tam staje się świadkiem deportacji Tatarów krymskich. W ciągu kilku dni na jego oczach tysiące ludzi zostają wysiedlone z Krymu przez sowieckie władze.

Szanowni Państwo,

Plan przekopu i budowa kanału żeglugowego na Mierzei Wiślanej oraz dotychczas podjęte działania w celu realizacji tej inwestycji wzbudzają wiele kontrowersji. W ostatnich latach, a szczególnie w ostatnich tygodniach wokół tematu pojawiają się nierzetelne i niesprawdzone informacje. Wciąż jednak brakuje spokojnych rozmów, dyskusji ekspertów, które pozwoliłyby opinii publicznej ujrzeć planowaną inwestycję w szerokim świetle oraz zrozumieć w jakim celu ma być zbudowana, a jakie są związane z nią potencjalne zagrożenia.
Dlatego zdecydowaliśmy się zorganizować debatę pod tytułem

Merytorycznie i na temat: Przekop Mierzei Wiślanej

której celem jest wyjaśnienie nieścisłości oraz zebranie rzetelnych argumentów za i przeciw planowanemu przekopowi. Chcielibyśmy omówić i porównać potencjalne korzyści i zagrożenia wynikające z tej inwestycji, a także odnieść się do aspektów prawnych związanych z ochroną przyrody na terenie mierzei.

Spotkanie organizowane przez Akademickie Centrum Kultury UG we współpracy z Katedrą Ekologii i Zoologii Kręgowców UG rozpocznie się 4 kwietnia br. o godz. 18.00 w Audytorium C/105 na Wydziale Biologii Uniwersytetu Gdańskiego przy ul. Wita Stwosza 59.

Udział w panelu dyskusyjnym potwierdzili:

• Prof. dr hab. Jan Marcin Węsławski – Dyrektor Instytutu Oceanologii Państwowej Akademii Nauk,
• Dr Michał Goc związany z Katedrą Ekologii i Zoologii Kręgowców UG,
• Anna Stelmaszyk-Świerczyńska, Dyrektor ds. Technicznych Urzędu Morskiego w Gdyni,
• Michał Behnke – Kancelaria Radców Prawnych „CIC” Pikor, Behnke, Dmoch, Fryzowski, współautor analizy kosztów i korzyści i testu IROPI

Serdecznie zapraszamy zainteresowane osoby do udziału w spotkaniu.

Hallyu wave, czyli tak zwana 'koreańska fala’ sprawia, że k-pop wykracza poza granice swojego kraju i staje się niezwykle popularny na całym świecie. Koreańskie szaleństwo w końcu zalało również Trójmiasto. Korea Zone zaprasza na dwugodzinne warsztaty taneczne prowadzone przez zespół Fengx. Dziewczyny będą krok po kroku uczyły uczestników znanych choreografii ulubionych zespołów z Seoulu. Rozłożą na części pierwsze skomplikowane układy i pomogą zapamiętać trudne ruchy, pozwalając każdemu poczuć się przez moment jak prawdziwy, k-popowy idol.

Reżyseria: Nicolas Edwards
Kraj/rok: USA/ 2016
Język/napisy: angielski/ polskie
Czas trwania: 77 minut

Wydarzenie w ramach festiwalu MENAŻKI 2018.

„Kiedy wszystko idzie źle, wtedy zaczyna się prawdziwa przygoda”
Infinity to duży 120 stopowy jacht typu kecz zbudowany w 1977 roku w USA z żelazo cementu. Jest to prawdopodobnie największy jacht zbudowany w tej technologii. Żegluje głownie na Oceanie Spokojnym w nigdy nie kończącej się podróży, której celem jest sama podróż i przeżywanie przygód uczestniczących w niej barwnych załogantów.
W lutym 2014 roku, jacht z 16-osobową załogą wyruszył z Nowej Zelandii w liczącą 8 tysięcy mil podróż do Patagonii, z przystankiem w Antarktyce. W trakcie tej podróży, załoga i jacht musieli się zmierzyć ze sztormami na Morzu Rossa, awariami jachtu, przeciekami, wzięli udział w misji organizacji ekologicznej Sea Shephard. W trakcie tej podróży potargali każdy z posiadanych na jachcie żagli. Załogę jachtu stanowiła barwna grupa młodych ludzi, w większości bez wiz, ubezpieczenia, i prawie bez budżetu na taką podróż.
Jest to zrealizowany z wielką dawką humoru film o radości żeglowania, i wielkiej morskiej przygodzie o jakiej marzy większość z nas.

Studenckie Spotkania Podróżnicze
MENAŻKI 2018

Menażki to wydarzenie skierowane do studentów z całego kraju, którzy pasjonują się małymi i dużymi podróżami. Mile widziane są również osoby, które chcą poznać nowych ludzi, znaleźć inspirację… albo pretekst do wyruszenia w podróż marzeń. Każdy ze zgłoszonych uczestników opowie nam o swoich tegorocznych wyprawach, przeżyciach. Uczestnicy udzielą nam również wskazówek jak w łatwy i niedrogi sposób zwiedzić trochę świata. To co odróżnia Menażki od podobnych wydarzeń to gotowe przepisy na tanie, studenckie podróżowanie, o ograniczonym lub wręcz zerowym budżecie do egzotycznych miejsc na całej planecie.

Studenckie Spotkania Podróżnicze Menażki odbywają się od 2011 r. na terenie Kampusu UG. W trakcie sześciu ostatnich edycji przez Menażki przewinęło się ponad stu podróżników i podróżniczek, a wiele z nich z pewnością kontynuuje swoje pasje do dzisiaj.

Siódma edycja Menażek odbędzie się w dniach 14-16 grudnia 2018 r.. Pierwszy dzień to oficjalne rozpoczęcie Menażek, które otworzy pokaz filmu, a także spotkanie z zaproszonymi przez nas podróżnikami. W pozostałe dwa dni zainteresowani będą mieli okazję zobaczyć prezentację uczestników, które przeniosą nas do innego miasta, kraju a może nawet kontynentu?

Trzy osoby, które zdobędą największą ilość punktów od publiczności mają szansę na specjalne nagrody. Zdobywca pierwszego miejsca otrzyma dodatkowo statuetkę – tytułową MENAŻKĘ 2018!

Menażki-2018-karta-zgloszeniowa (wypełnić komputerowo)

Oświadczenie – Menazki 2018 (oryginalny podpis i skan lub zdjęcie)

Menażki 2018 – regulamin

Zgłoszenia wysyłamy na adres:

kk.ug@ug.edu.pl

Więcej informacji:

FILM: „Morscy Cyganie. Na krańcu świata”
Reżyseria: Nicolas Edwards
Kraj/rok: USA/ 2016
Język/napisy: angielski/ polskie
Czas trwania: 77 minut

„Kiedy wszystko idzie źle, wtedy zaczyna się prawdziwa przygoda”
Jest to zrealizowany z wielką dawką humoru film o radości żeglowania, i wielkiej morskiej przygodzie o jakiej marzy większość z nas.

Infinity to duży 120 stopowy jacht typu kecz zbudowany w 1977 roku w USA z żelazo cementu. Jest to prawdopodobnie największy jacht zbudowany w tej technologii. Żegluje głownie na Oceanie Spokojnym w nigdy nie kończącej się podróży, której celem jest sama podróż i przeżywanie przygód uczestniczących w niej barwnych załogantów.
W lutym 2014 roku, jacht z 16-osobową załogą wyruszył z Nowej Zelandii w liczącą 8 tysięcy mil podróż do Patagonii, z przystankiem w Antarktyce. W trakcie tej podróży, załoga i jacht musieli się zmierzyć ze sztormami na Morzu Rossa, awariami jachtu, przeciekami, wzięli udział w misji organizacji ekologicznej Sea Shephard. W trakcie tej podróży potargali każdy z posiadanych na jachcie żagli. Załogę jachtu stanowiła barwna grupa młodych ludzi, w większości bez wiz, ubezpieczenia, i prawie bez budżetu na taką podróż.

Trailer: https://vimeo.com/127306388
Spotkanie z gościem: „Nie taka Afryka czarna jak ją malują” Michał Miziarski

Zaraz po maturze założyłem blog Oko Ziemi i zacząłem podróżować. Opowiem o ewolucji moich wojaży: od jazdy autostopem do pracy przez autostop do Iranu, Chin i Maroka oraz efektywne zarabianie pieniędzy po darmową wycieczkę do Nowego Jorku, latanie samolotem kilka razy w miesiącu i spędzenie czterech miesięcy na lądzie, którego dotąd bałem się odwiedzić: Afryce.
Po obronie licencjatu postanowiłem złożyć wizytę swojej cioci, która od trzech lat służy jako zakonnica na misji w małej afrykańskiej wiosce Buturu w Tanzanii. Wykupiłem tani przelot samolotem i uruchomiłem akcję crowdfundingową, aby uzbierać pieniądze na materiały potrzebne mi do przeprowadzenia warsztatów artystycznych dla najmłodszych dzieci z Buturu.
Opowiem o życiu codziennym w placówkach misyjnych, szczepieniach, jeździe autostopem tam, gdzie asfalt nie sięga, potencjale artystycznym dzieci wychowywanych na ulicy i moim powrocie do Afryki w celu… kolorowego przemytu!

Spotkanie z gościem: „Śladami marzeń” Michał Kochańczyk

Polski taternik, alpinista, polarnik, żeglarz, działacz organizacyjny, publicysta, fotograf, filmowiec, realizator programów telewizyjnych, wykładowca akademicki.
Prezentacja ma charakter retrospektywny. Podczas przedstawiania wypraw i pasji Michał Kochańczyk będzie mówił o tym, co stanowiło inspirację do wielu wyzwań, jakie to wydarzenia, spotkania, przeczytane książki przyczyniły się do różnych ciekawych przedsięwzięć. Oczywiście te wspomnienia, wzbogacające relacje z różnych ekspedycji, będą ilustrowane ikonografią, która z pewnością odda klimat marzeń chłopca pragnącego poznać świat. Podczas prezentacji opowie także o wielu swoich towarzyszach wypraw i podróży, dzięki którym udało mu się zrealizować wiele ambitnych zamierzeń.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Micha%C5%82_Kocha%C5%84czyk
www.kochanczyk.com.pl

PREZENTACJE KONKURSOWE
„Przekorny nowy świat” Honorata Kostro

Mój wyjazd do USA związany był z programem wymiany kulturowej. Była to trzeciaprzygoda tego typu. Dlaczego zatem zdecydowałam się opowiedzieć o tegorocznej wyprawie? Ponieważ po raz pierwszy w życiu zrozumiałam, jakim szczęściem (a czasami nieszczęściem) jest podróżowanie bez planu. Bez „rozkładu jazdy” z zaznaczonymi punktami. Przyjemność wstawania z „pustym dniem”, który można wypełnić po swojemu, zgodnie ze swoim nastrojem. Gdy zrozumiałam, że wszystko może się zdarzyć,
postawiłam na los, a to przeniosło mnie to miejsc i wydarzeń, których nie miałam widzieć. Warto wyrzuć przewodnik (albo zostawić w pokoju, bo książek się nie wyrzuca) i podążać
za nowo-poznaną koleżanką z hostelu. Ostrzegam, że piosenką przewodnią mojej prezentacji będzie „Przekorny los” Pana Zenona Martyniuka + Akcent.
„ASIA: 4 letters, countless memories” Paulina Pańko

33 tysiące kilometrów, 3 kraje w dwa miesiące… Zawsze byłam osobą, która bała się latać, bała się eksperymentować i wychodzić ze swojej strefy komfortu. W tym roku podjęłam decyzję – koniec z tym! Zainspirowana opowieścią Ludwiki (Menażki 2017) postanowiłam zrobić coś dla siebie, ale też i dla innych. Pojechałam na wolontariat do kraju, który uznawany jest za największe skupisko muzułmańskiej ludności. Perspektywa samotności w obcym kraju okazała się tylko złudzeniem. Wolontariat w Yogyakarcie był najlepszym doświadczeniem w moim życiu! Nauczyłam się wielu nowych rzeczy, poznałam wspaniałych ludzi z całego świata i… znalazłam prawdziwą przyjaciółkę (Indonezyjkę!). Ale to nie koniec… W Indonezji podjęłam decyzję o wycieczce do Tokyo. Tydzień w wielkiej stolicy – niewiele, ale wystarczająco, żeby przekonać się, że jeszcze tam wrócę. Mieszkanie na amerykańskiej bazie wojskowej, przepiękne świątynie, bogata kultura… Ta podróż nauczyła mnie, że świat stoi przede mną otworem!

„Nie zrobiłem sobie zdjęcia z tabliczką” Michał Marciniak

Do Nepalu jechaliśmy w jednym celu. Zobaczyć i stanąć pod najwyższą górą naszej planety – Mount Everest. Jechaliśmy w przeświadczeniu przeżycia mitycznej podróży, jaką kiedyś przeżywali wielcy polscy himalaiści– Kukuczka, Wielicki, czy Hajzer. Dzika przyroda, sięgające nieba szczyty i legendarni Szerpowie, a gdzieś w to wszystko idealnie wkomponowany duchowy aspekt – buddyzm. Rzeczywistość okazała się nieco inna. Himalaje, które sobie wyobrażałem z książek i opowiadań, zmieniły się w ciągu tych 40 lat. Zmieniły się w turystyczny przemysł, chwytający się wszelkich sposobów zarobku. W ten oto sposób pod Mount Everest dojechać możemy na koniu, jeśli oczywiście dysponujemy odpowiednią ilością gotówki. Pizza i coca-cola są szeroko dostępne, brakuje tylko restauracji sushi na co skarżą się wszechobecni Amerykanie. Po Himalajach lat 80` nie wiele już zostało, jedyne co się nie zmieniło to góry. Wciąż wysokie, potężne i majestatyczne. Wciąż sięgają nieba. Tylko otoczka trochę inna. Niemniej jednak wciąż była to niesamowita podróż, pełna emocji i zwrotów akcji. Walki z samym sobą i przeciwnościami losu, słynnym już nieupuszczającym mnie pechem. Wiem jedno w Himalaje na pewno kiedyś wrócę, tymczasem chciałbym Was zabrać w podróż już teraz. Opowiem m.in. o tym ile kilogramów potrafi unieść na swoich plecach Szerpa. Czemu nie zrobiłem sobie zdjęcia z tabliczką ? Czemu Mount Everest, aż roi się od Amerykanów ? Czemu należy pić alkohol w Nepalu ? Czemu Nepalczycy są wdzięczni za kolonializm ? Na to i wiele innych pytań postaram się odpowiedzieć w prelekcji.

“Indo&Lanka Sos z Tysiąca Wysp” Sonia Ziobro

Prezentacja będzie przedstawiała nasze przygody ze Sri Lanki i Indonezji. Opowiemy o tym, jak to jest- żyć z małym zoo w pokoju, jak uciekać przed trzęsieniami ziemi, czemu kobiety w Indonezji chcą się wybielać, za to te na Sri Lance- całe szczęście nie, jak nie jeździć tuk tukami i go-jackami, jak rzeczy mogą ci wypaść na ulicę przy zakrętach, gdy jedziesz autobusem, czemu na Sri Lance przejechanie 187km zajmuje 10h, jak wygląda różowa plaża i warany z Komodo i wiele innych.

„Albanian state of mind” Oliwia Woźnicka, Magdalena Misiała

Kiedy wszyscy znajomi zaczynają planować wakacyjne wyjazdy to pierwszym i zarazem najbardziej pożądanym celem jest Ameryka. Czyż nie jest tak, że każdy z nas oglądając instagramowe relacje bliskich przyjaciół czy też dalszych znajomych z wypraw za ocean, sam czuje się jakby po raz dziesiąty przechodził przez słynne Rodeo Drive, a fotki spod napisu Hollywood stały się nieco zbyt pospolite? Całe szczęście my lubimy chodzić pod wiatr i na wakacyjną przygodę po wyczerpującym roku akademickim wybrałyśmy ALBANIĘ. I teraz tak szczerze…. ilu z nas, studentów spodziewałoby się, że taki mały i z pozoru dziki kraj okaże się symbolem najlepszej przygody w życiu? Podczas naszej prezentacji opowiemy:
• jak aktorka z Gdańska i tancerka z Łodzi trafiły razem na półwysep bałkański,
• dlaczego zostałyśmy tam aż na trzy miesiące,
• co nasza wyprawa miała wspólnego z dniem pirata i kosmity,
• jak codziennie tańczyć kultową ‘Bombę’ w ponad czterdziestopniowym upale… i nie dostać udaru ?,
• nieco o typowych polskich turystach z kategorii last minute,
• co naszym zdaniem oznacza termin ‘aktywny wypoczynek’,
• o trybie codziennego życia i sposobie na zabawę prawdziwych Albańczyków,
• o ludziach, jedzeniu, cenach, przyrodzie i śmieciach na ulicy,
• jak zahaczyłyśmy o jezioro Ochrydzkie i malowniczy Kotor,
• dlaczego tak bardzo było warto i nie zamieniłybyśmy tej podróży na żadną inną.
Zapewniamy sporą dawkę ciekawych informacji i historii z przymrużeniem oka! Pokaz wzbogacimy o prezentację multimedialną, mnóstwo zdjęć (od których robienia chyba jesteśmy uzależnione) i szalony filmik.

„Niecodzienna codzienność, czyli chleb powszedni w podróży. 2 lata po Azji, Ameryce Południowej i Polsce” Michał Stajniak, Magdalena Kołodziejczak

Chcemy opowiedzieć o podróży która była niezwykła i zwyczajna zarazem. Która była zupełnie innych wszechświatem, a jednak tak przyziemna. Nie da się opowiedzieć 2 lat w kilka minut. Możemy jedynie przekazać esencję, najważniejsze zdarzenia, opowiedzieć o wybranych spotkaniach i znajomościach. W jaki sposób zmieniła nas ta podróż i jak zmieniło się nasze spojrzenie na świat. Jak wpłynęło to na relacje z bliskimi w Polsce. Zabierzemy was też do kilku naszych ulubionych miejsc jak Argentyna, Birma, Ekwador, Atakama i innych za pomocą słów jak i licznych obrazów.

„Bałkany na cztery łapy” Mikołaj Gajda

Tegoroczna podróż, jest kolejną zorganizowaną w ramach naszego podróżniczego projektu Jedziemy Po Wolność. Po raz kolejny wsiedliśmy do naszego 33’letniego busa VW T3 i ruszyliśmy przed siebie na ponad cztery tygodnie. Kierunek – dzikie Bałkany.
Tegoroczna wyprawa „Bus na luz – Bałkany 2018” dała nam nie tylko mnóstwo wspaniałych doświadczeń i przygód. Zyskaliśmy coś znacznie ważniejszego. Trzech czworonogich przyjaciół, których znaleźliśmy w Czarnogórze i postanowiliśmy przygarnąć. Od szczenięcych lat uczyły się co to podróż, otwartość na drugiego człowieka, kąpiel w rzekach i spanie w namiocie. My z kolei przekonaliśmy, że podróżowanie jednym samochodem, na którego pokładzie znajduje się sześć osób i trzy psy jest możliwe!
Nie zawiódł nas również, nasz bus „Bogdan”, którym podróżujemy. W zasadzie przysporzył nam większej ilości przygód niż w poprzedniej wyprawie. Zatarty silnik i remont skrzyni biegów w Austrii to tylko część z mechanicznych niespodzianek, które nam zaoferował. Ostatecznie nie ma jednak tego złego… Między innymi dzięki niemu, poznaliśmy najlepszego austriackiego kierowcę rajdowego, gangsterów w Rumunii, potomkinię Napoleona i podejrzewanego przez nas pracownika Hollywood. I choć sami nie możemy w to uwierzyć – tak jest, to wszystko stało się naprawdę. A wszystko dzięki naszej kolejnej podróży ku wolności.

„Tajlandia i Kambodża – w poszukiwaniu AZJI w Azji” Daniel Stasik, Aneta Pomieczyńska, Jan Węsławski

Ekipa Niecodziennego Schematu po przemierzeniu Europy i Azji Zachodniej w tym roku wyruszyła do południowo-wschodniej części tego kontynentu, a dokładniej do Tajlandii i Kambodży. Przemierzanie tych krajów autostopem, autobusami, pociągami, promami i tuktukami pozwoliło na poznanie tych regionów z wielu różnych stron. Było pięknie, ale i obrzydliwie, było bardzo miło, ale czasem też smutno, śmiesznie i przerażająco. Bo smacznie było zawsze! Na prezentacji przedstawimy życie i losy lokalnych ludzi, zwierząt oraz to jak obecnie wygląda Azja, i w którą stronę zmierza. Miasta, wioski, dżungle, wyspy i wiele, wiele innych. O ładnych i brzydkich miejscach, o fajnych i niefajnych turystach, o pogodzie, o komarach. Jeśli chcecie wiedzieć:
-jak smakuje skorpion
-jak się śpi na dwuosobowym łóżku w autokarze
-jak wytłumaczyć po tajsku, że się jeździ autostopem a nie autobusem
-co i za ile można zjeść
-czy pora deszczowa jest straszna
-czy bywa niebezpiecznie
oraz zadać nam własne pytania, to gorąco zapraszamy. Będzie dużo kolorowych zdjęć i wesoły filmik!

„Rosja i Ukraina – śladami trudnej historii i wielkiej sztuki” Łukasz Kotlik

Zaczęło się od pomysłu Edyty o podróży na Ukrainę. Edyta zawsze chciała się czegoś dowiedzieć o swoim dziadku i marzyła o podróży podczas której mogła by to zrobić. Jej dziadek był jeńcem wojennym podczas II wojny światowej i jako jeniec budował rosyjskie drogi na dzisiejszej Ukrainie oraz pracował w kamieniołomach. Moja rodzina także jest z tych stron, a mój dziadek urodził się w Kałuszu miejscowości nie daleko Iwano Frankiwska, czyli rejonów, które przed wojną były polskie, moja prababcia i pradziadek brali ślub w Tarnopolu. Borys za to zawsze chciał pojechać po prostu na wschód. Rosja ciągnęła z jakiegoś powodu nas wszystkich. Do naszej trzyosobowej ekipy, dołącza też Marta – siostra Edyty.
Rosja okazała się piękna, gościnna i pełna sprzeczności. W ciągu tygodnia odwiedziliśmy carskie pałace, poznaliśmy historię rosyjskim okiem, jechaliśmy słynną Plackartą poznając muzyków z Kaługi grających w całej Europie, oraz zostając największą atrakcją wagonu na lini Moskwa – Kiszyniów.
Na Ukrainie za to szukaliśmy śladów Jana Ostaszewskiego – dziadka Edyty. Wpadliśmy na trop kamieniołomów, w których kiedyś pracował, oraz znaleźliśmy szpital w którym leżał. Poznaliśmy też Pana Władka, który oprowadził nas po Korcu, zaprosił na kawę i zaproponował nocleg. Szukaliśmy śladów Kościołów w Tarnopolu, które przeżyły ciężkie chwile podczas Sowieckiej okupacji. W jednym z nich ślub brała moja prababcia i pradziadek. Odwiedziliśmy też Krzemieniec, oraz Lwów.

„Wietnam. Krwawy pocałunek dżungli” Rafał Ratajczyk

Tego lata spędziłem kilka tygodni mieszkając w niewielkiej wiosce na południu Wietnamu, gdzie uczyłem miejscowe dzieci języka angielskiego. Miejsce, w którym mieszkałem, znajdowało się na skraju parku narodowego Cat Tien, obejmującego swoim obszarem potężną dżunglę. Pierwotnie miałem w nim pracować jako przewodnik, ale z racji faktu, że park odwołał wolontariat, zmuszony byłem zmienić projekt – ale mimo to, miałem duże szczęście i jakimś cudem i tak trafiłem w pobliże Cat Tien. Życie w sąsiedztwie prawdziwej dziczy było zdecydowanie czymś wyjątkowym – codziennie do mych uszu dobiegały tajemnicze dźwięki dochodzące z dżungli – wołania małp, śpiewy ptaków, rechot żab. Dżungla kusiła i wzywała, by zapuścić się w jej głąb. Zresztą, była głównym powodem, dla którego zdecydowałem się wybrać właśnie w tamte strony. I w końcu nadszedł dzień, w którym przekroczyłem jej próg i zapuściłem się w jej głębię. Wietnam i jego mieszkańcy zdecydowanie mnie urzekli, lecz bez wątpienia największym przeżyciem całego wyjazdu było dla mnie właśnie kilka wypraw w głąb wietnamskiej dżungli. W mojej prezentacji to właśnie na niej chciałbym się najbardziej skupić – opowiem o tym, co tam zobaczyłem, kogo tam spotkałem i dlaczego cenę za wejście do niej płaci się we krwi. I o tym, co kryło się w jej sercu.

Spotkanie z gościem: „Nie taka Afryka czarna jak ją malują” Michał Miziarski

Wydarzenie w ramach festiwalu MENAŻKI 2018

Zaraz po maturze założyłem blog Oko Ziemi i zacząłem podróżować. Opowiem o ewolucji moich wojaży: od jazdy autostopem do pracy przez autostop do Iranu, Chin i Maroka oraz efektywne zarabianie pieniędzy po darmową wycieczkę do Nowego Jorku, latanie samolotem kilka razy w miesiącu i spędzenie czterech miesięcy na lądzie, którego dotąd bałem się odwiedzić: Afryce.

Po obronie licencjatu postanowiłem złożyć wizytę swojej cioci, która od trzech lat służy jako zakonnica na misji w małej afrykańskiej wiosce Buturu w Tanzanii. Wykupiłem tani przelot samolotem i uruchomiłem akcję crowdfundingową, aby uzbierać pieniądze na materiały potrzebne mi do przeprowadzenia warsztatów artystycznych dla najmłodszych dzieci z Buturu.

Opowiem o życiu codziennym w placówkach misyjnych, szczepieniach, jeździe autostopem tam, gdzie asfalt nie sięga, potencjale artystycznym dzieci wychowywanych na ulicy i moim powrocie do Afryki w celu… kolorowego przemytu!

Śladami marzeń

Wydarzenie w ramach festiwalu MENAŻKI 2018

Retrospektywna prezentacja podczas której Michał Kochańczyk opowie o swoich wyprawach i pasji oraz o tym, co stanowiło inspirację do wielu wyzwań, jakie to wydarzenia, spotkania, przeczytane książki przyczyniły się do różnych ciekawych przedsięwzięć. Oczywiście te wspomnienia, wzbogacające relacje z różnych ekspedycji, będą ilustrowane ikonografią, która z pewnością odda klimat marzeń chłopca pragnącego poznać świat. Podczas prezentacji Michał Kochańczyk opowie także o swoich wielu towarzyszach wypraw i podróży, dzięki którym udało mu się zrealizować wiele ambitnych zamierzeń.

Udział w wyprawach

1954 – samodzielna wyprawa na piechotę z Oliwy do Sopotu

1958 – 1965 rodzinne spływy kajakowe: Brda, Mazury – Krutynia, Czarna Hańcza; rodzinne wędrówki górskie: Tatry, Bieszczady, Sudety:

1966 – trudny, sztormowy rejs bałtycki

1968 – regaty na Bałtyku

1969 – rejs do Zachodniej Europy: Anglia, Francja, Holandia, Belgia, Niemcy,

1970- luty, z psim zaprzęgiem pod Koszalin, powrót brzegiem morza;

1971 – 2007 – wspinaczki tatrzańskie, tak letnie jak i zimowe;

1971 – Soczi;

1973 – Pamir, rejon Piku Komunizma i Piku Moskwa, lodowce Garmo, Dorofiejewa, Gando ,

1978 – Nordkap, cztery miesiące wędrownej pracy w Szwecji:

1978 – 79 afrykańska wyprawa land roverem, od Tunisu przez Saharę do Kamerunu, a potem dalej samolotem do Zairu;

1979 – autostopem po zachodniej Europie, lato, jesień;

1981 – Himalaje Garhwalu – Indie, kierownik wyprawy Akademickiego Klubu Alpinistycznego w Gdańsku, pierwsze polskie wejścia na Bhaghirathi II – 6512 m i Srikajlas – 6930 m

1983 – Cordillera Vilcanota – południowe Peru , pierwsze polskie wejście na najwyższy szczyt Cordillera de Vilcanota – szczyt Auzangate – 6372 m.,

1983 – wędrówka po Peru, Jezioro Titicaca, Altiplano w Boliwii, Kuba, Meksyk;

1983 – udział w wyprawie wraz polskimi kajakarzami do preinkaskich ruin Gran Pajaten w Amazonii, trudna przeprawa przez selwę;

1984 – wspinaczki w Cordillera Blanca, Peru, kierownik wyprawy, kopanie złota w Amazonii,

1984 -udział w wyprawie na Fitz Roy (3415 m) w Patagonii, zdobycie szczytu nową drogą północnym zacięciem ściana 1500 m( 24.12.1984 r.)

1985 – wejście na Aconcagua 6960m; Argentyna, przejazd przez Boliwię do Limy;

1985- udział w wyprawie na Cho Oyu 8202 m, (Nepal) uczestnictwo w akcji ratunkowej , poszkodowani Marek Roslan i Karol Sopicki, przekroczenie przełęczy Nangpa La , asekurowanie od strony tybetańskiej Mirka Gardzielewskiego i Jacka Jezierskiego, zdobywców szczytu,

1985 – udział w wyprawie na Nanga Parbat 8125 m, Pakistan, pomoc dla Jurka Kukuczki przy zejściu ze szczytu, odnalezienie w lawinisku ciała Piotra Kalmusa,

1986 – udział w nieudanej wyprawie na Cerro Torre w Patagonii, wspinaczka na Poincenot, założenie 400 m lin poręczowych;

1987 – rejs żeglarski na Mar del Plata;

1987 – Alaska, Mount McKinley 6192 m, wejście na szczyt, odnalezienie ciała Piotra Jankowiaka, dwukrotny przejazd przez całą Alaskę i Kanadę;

1987 – Park Yellowstone:

1988 – Svalbard, przejście na nartach znacznej części Zachodniego Spitsbergenu, wspinaczka na Horsundtindt 1412 m, wycofanie 150 m poniżej szczytu (zimą polarną), ciągłe spotkania z niedźwiedziami polarnymi;

1988 – Himalaje Nepalu, udział w wyprawie na Langtang Lirung 7231 m., kierownik sportowy wyprawy;

1989 – operacja pęcherzyka żółciowego, nie pojechałem na wyprawę na Everest:

1990 – Meksyk, Kuba:

1990 – prowadziłem latem przez cztery miesiące obozowisko taternickie na Szałasiskach w Dolinie Rybiego Potoku poniżej Morskiego Oka, użeranie z niedźwiedziami, tym razem brunatnymi;

1991 – kierownik sportowy wyprawy na Trisul ( ponad 7000 m) w Himalajach Garhwalu (Indie), śmierć kierowniczki Anny Bruzdowicz;

1992 – Aconcagua 6960 (po raz drugi) Argentyna, włóczęga po Patagonii, słonie morskie, pingwiny itp.;

1992 – Namibia, Zambia – podróż po Pustyni Namib (najstarsza pustynia świata), kopalnie diamentów i uranu, Fish River Canyon (drugi co do wielkości kanion na świecie), przemierzenie Kalahari, Wodospady Wiktorii na rzecze za Zambezi, spływ rzeką Zambezi, safari w Parku Narodowym Etosha w Namibii,

1992 – 1997 – pięciokrotny udział w Mistrzostwach Świata w Wędkarstwie Spławikowym (jako filmowiec),

1993 – Lofoty, wyprawa na ryby;

1995 – spływ na katamaranach Czeremoszem ( górska rzeka w Czarnohorze na Ukrainie),

1996 – wyprawa na Annapurnę, realizacja filmu w TVP 1;

1998 – Spitsbergen – lodowiec Nordenskiolda

1999 – Morze Czerwone – filmowanie łowienia ryb na rafie koralowej;

1999 – Kongur Shan 7719 m w Pamirze Chińskim, zastępca kierownika wyprawy, próba wejścia północną ścianą;

1999 – Tajlandia;

2000 – Ukraina, Gorgany, Połonina Krasna;

2000 – Litwa na rowerze;

2001 – Etiopia;

2001 – Syberia, góry Chamar Daban, Wyspa Olchon na Bajkale.

2001 – Ukraina, Czarnohora;

2002 – Wenezuela, tepui Roraima;

2003 – Polska , ściana wschodnia na rowerze;

2004 – Afryka Południowo-Wschodnia, przejazd przez Tanzanię, Malawi, Zambię;

2004 – Tunezja:

2005 – rejs kozacką drewnianą czajką „Prieswiata Pokrova” z Gdańska do Kłajpedy;

2005 – Tunezja;

2006 – Góry Wirunga i Ruwenzori w Ugandzie;

2006 – rejs drewnianą tratwą NORD-bis przez Morze Bałtyckie z Visby do Gdańska;

2006 – Zambia, komercyjny spływ rzeka Zambezi;

2007 – parki narodowe Tunezji,

2008 – Amazonia, Brazylia, spływ Palavą, gumową kanadyjką, środkowym odcinkiem rzeki Xingu.

2009 – Maroko;

2009 – Wenezuela, rekonesans pod tepui Tramen, Salto Angel;

2011 – Kilimandżaro, Meru, Zanzibar;

2011 – Wenezuela – próba dotarcia na tepui Tramen na granicy Wenezueli i Gujany.

2012 – Wenezuela – wyprawa na tepui Tramen, troje uczestników zdobyło wierzchołek.

2012 – Rumunia;

2013 – rejs jachtem „Lady Dana 44”, Przejście Północno-Wschodnie, trasa rejsu wiodła

z Sopotu przez Morze Bałtyckie, Kanał Bałtycko – Białomorski, Morza Białe,

Barentsa (Ziemia Franciszka Józefa, Nowa Ziemia) , Karskie, Łaptiewów, Wschodniosyberyjskie, Czukockie, Beringa i przez północny Pacyfik do Vancouver w Kanadzie (Rejs Roku 2013);

2014 – wycieczka po Obwodzie Kaliningradzkim;

2014 – rejs na s/y „Zawisza Czarny” do Szwecji.

2015 – fiordy w Norwegii;

1976 – 2006 – zimowy spływ rzeką Radunią na składakach – 21 razy,

Odznaczony (2 x) srebrnym i brązowym medalem za wybitne osiągnięcia sportowe, jedyny człowiek, który otrzymał dwukrotnie medal za wybitne osiągnięcia andynistyczne oraz … dyplom za uratowanie kota.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Micha%C5%82_Kocha%C5%84czyk

www.kochanczyk.com.pl

Kulturalny Kolektyw Uniwersytetu Gdańskiego ma zaszczyt zaprosić was na festiwal kultury koreańskiej – KOREA ZONE!

Specjalnie dla trójmiejskich fanów Korei przygotowaliśmy przestrzeń po brzegi wypełnioną atrakcjami! W programie znajdziecie między innymi pokaz filmowy, wykład, warsztaty i występy grupy coverowej. Czeka na was poczęstunek oraz konkursy i zabawy, podczas których dostaniecie szansę na wygranie ciekawych nagród. Zwieńczeniem i głównym punktem wydarzenia będzie pierwsze w Trójmieście silent disco w klimacie muzyki k-pop.
Po wszystkim k-pop’owa impreza, dlatego nie może was zabraknąć!

• Warsztaty
• Dance Cover
• Pokaz filmowy
• Konkursy
• Silent Disco
• Afterparty

Już wkrótce więcej informacji. Podzielimy się z wami szczegółami i zapoznamy z dokładnym harmonogramem. Obserwujcie nas i bądźcie na bieżąco.
Do wygrania darmowe wejściówki na imprezę, nie przegapcie okazji.

„Cudze chwalicie… czyli 3miejscy artyści”

Data: 20 listopada 2018 r., godz. 18.30
Miejsce: Wydział Filologiczny UG, ul. Wita Stwosza 55, Gdańsk

Wstęp wolny.

Nowy projekt ACK UG „Cudze chwalicie…” ma na celu przybliżenie sylwetek trójmiejskich artystów związanych z Akademią Sztuk Pięknych. Okazuje się bowiem, że większość osób z polskich sztandarowych artystów kojarzy jednego malarza- Jana Matejkę, a z europejskich Picassa. Rzeźba to Michał Anioł. A co z resztą sztuki? Co z innymi dziedzinami? Jakie pojęcie mają na temat powstawania dzieła?
Robert Florczak – „Znaczenie miejsca w przestrzeni.”

Moje kontakty z przestrzenią publiczną i działania teatralne i performatywne na podstawie spektakli Makbet Remix, Świątynia Sztuk Wszelkich, Triumf Ognia Ciał i Maszyn, Hamlet Transgatunkowy oraz obiektów Orzeł w Będominie, Gdański Wachlarz Możliwości, Mewa Sopocka.

O artyście:

Robert Florczak – Profesor sztuki, malarz, rzeźbiarz, scenograf, reżyser, oraz inscenizator. Twórca spektakli multimedialnych, w tym Transgatunkowego Teatru Sfinks, któremu przewodzi. Dokonania tego teatru były prezentowane na międzynarodowych festiwalach teatralnych, oraz reprezentowały Polskę i Pomorze na Festiwalu „Polonia Carioca” w Rio De Janeiro (2007r.), oraz na Expo 2010r. w Szanghaju. Od 1990 r. Pracuje w gdańskiej ASP, gdzie od 2011r prowadzi pracownię „Sztuka w Przestrzeni Publicznej”. Jest autorem kilkunastu scenografii do sztuk, w teatrach: Gdańska, Gdyni, Grudziądza, Kalisza, Lublina ,Warszawy i Wrocławia . Za scenografię do spektaklu „Życie jest Snem” Calderona de la Barca otrzymał nagrodę teatralną Marszałka Województwa Pomorskiego. Jest laureatem „Sopockiej Muzy”(2007 r.), oraz Pomorskiej Nagrody Artystycznej (2012r.) współpracuje z Fundacją „Theatrum Gedanense”, oraz „Gdańskim Teatrem Szekspirowskim” od czasu jego powstania. Jest pomysłodawcą i założycielem Fundacji „Sfinks” (Sopockie Forum Integracji Nauki Kultury i Sztuki). Od 1991 do 2010 r. prowadził legendarny już dziś klub Sfinks W malarstwie, rzeźbie, czy obiektach bardzo często wykorzystuje elementy recyclingu. Rysuje na starych sfinksowych plakatach, maluje sztandary na bannerach reklamowych, a w rzeźbach wykorzystuje elementy wcześniej złomowane ze szczególną atencją wręcz miłością do kosy. Kwestie wiary, tradycji, przmijania i przemiany są dla niego bardzo ważnym polem poszukiwań artystycznych. W teatrze nurtuje go zacieranie granic między rzeczywistością, a iluzją, znalezienie wspólnego mianownika dla istoty i tradycji teatru, oraz najnowszych osiągnięć współczesnej techniki. Łączy maszyny, ludzi, muzykę i pirotechnikę w jednorodne spektakle plenerowe („Triumf Ognia, Ciał i Maszyn” na otwarcie budowy Teatru Szekspirowskiego 2011 r.). Istotnym elementem w jego twórczości są liczne mobile, w których wielkie spódnice, suknie i krynoliny są pojazdami dla tancerek i śpiewaczek. Stworzył też serię „mobilnych kapliczek polskich”. Ostatnie prace prezentujące koguty lub kruki znalezione w sieci i narysowane lub namalowane na sfinksowych plakatach nazywa „Remixami”. Autorstwo monumentalnej rzeźby plenerowej Orzeł Polski do Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie, na listopad tego roku planowane jest posadowienie kolejnej rzeźby plenerowej „Sopocka Mewa” na rondzie przy ul Bitwy pod Płowcami w Sopocie.

Orientacja w terenie do celów turystycznych oraz marszów na orientację.

Zajęcia teoretyczne i ćwiczenia praktyczne

Cel:  Nauczenie uczestników sprawnego maszerowania w terenie z wykorzystaniem map.

16 – 25 listopada 2018 r.

Turystyka piesza jest jedną z najczęściej uprawianych form aktywności, a w ostatnich latach dużą popularnością cieszą się InO, czyli imprezy na orientację. Marsze na orientację, oprócz elementów współzawodnictwa i krajoznawstwa dają możliwość doskonalenia umiejętności orientacji w terenie.

Oferowany kurs ma pomóc „początkującym” w szybkim uzyskaniu najważniejszych umiejętności pracy z mapą i busolą/kompasem w terenie. Osoby z pewnym doświadczeniem będą mogły się doskonalić w sztuce dobrej orientacji w trudnym terenie lub w poruszaniu się w warunkach braku widoczności. Po zakończeniu zajęć,  biorąc udział w InO oraz uprawiając turystykę będziecie czuli się pewniej w terenie oraz czerpali więcej przyjemności z tych aktywności.

Najważniejsze, bo terenowe, zajęcia będą się odbywały w pobliskich Lasach Oliwskich. Po wstępach teoretycznych, które uzupełnią wiedzę z pierwszego spotkania uczestnicy ćwiczeń będą mieli do wykonania  zadania sztabowe i terenowe, a dla chętnych także „lekcje do domu”. Ważną częścią zajęć będzie analiza przypadków z różnych InO (marszów na orietnację), których budowniczym tras był Andrzej Potrykus.

Wstęp na zajęcia teoretyczne w dniu 16 listopada bezpłatny. Koszt uczestnictwa w ćwiczeniach praktycznych 50 zł.

Liczba miejsc na ćwiczenia ograniczona. Decyduje kolejność zapisów i uiszczenia opłaty.

Terminy:

16 listopada 2018 r. (piątek) godz. 17.00

Zajęcia teoretyczne (4 godziny)

Miejsce: Wydział Filologiczny UG, ul. Wita Stwosza 55, Aula 1.46

17 listopada (sobota) godz. 11:00 – 16:00

Wprowadzenie teoretyczne – 1 godz.

Marsz w oparciu o drogi i inne elementy liniowe – 4 godz.

24 listopada (sobota) godz. 11:00-16:00

Wprowadzenie teoretyczne – 1 godz.

Marsz w oparciu o rzeźbę terenu i z wykorzystaniem map nietypowych – 4 godz.

25 listopada (niedziela) godz. 11:00-16:00

Wprowadzenie teoretyczne – 1 godz.

Marsz po zmierzchu / nocny – 4 godz.

W ramach kursu zostaną omówione następujące zagadnienia:

Wiadomości o mapach:

– Rodzaje map.

– Skala mapy. Pomiar odległości na mapie.

– Symbole stosowane na mapach.

– Sposoby odwzorowania rzeźby terenu.

Określanie stron świata z wykorzystaniem kompasu, słońca i gwiazd.

Sposoby orientowania mapy.

Sposoby mierzenia odległości podczas marszu.

Wyznaczanie azymutów. Rodzaje „północy” i azymutów.

Marsz według mapy:

– wzdłuż dróg, ścieżek itp.;

– w oparciu o inne elementy liniowe;

– w oparciu o rzeźbę terenu;

– na azymut;

– w szczególnie trudnych warunkach terenowych;

– w nocy.

Marsze na orientację – informacje podstawowe:

– Różnice między biegiem a marszem na orientację.

– Zasady współzawodnictwa.

– Informacje podawane na mapach startowych.

– Informacja o punktach kontrolnych PK i punktach dla zmylenia PS i PM.

– Sprzęt.

Marsze na orientację – uczestnictwo:

– wybór trasy;

– analiza informacji z mapy;

– wybór wariantu przejścia;

– wybór sposobu „ataku” na PK;

– podejmowanie decyzji w niedoczasie;

– analiza przypadków.

Wymagane wyposażenie:

Niezbędne już na wykładzie:
– kompas z linijką (busole uniemożliwią wykonanie niektórych ćwiczeń),
– przybory do pisania.

Pożądane:
– zegarek z okrągłą tarczą;
– kątomierz;
– lupa.

Podczas zajęć terenowych oprócz w/w. także:
– telefon komórkowy (naładowany);
– buty i ubranie odpowiednie do chodzenia w trudnych warunkach terenowych i pogodowych (krzaki, błoto, deszcz)
– latarka czołowa (niezbędna do zajęć po zmierzchu)
– dla chętnych dodatkowo – latarka ręczna.

Prowadzący zajęcia:

Andrzej Potrykus – aktywny turysta pieszy, nizinny i górski od czasów szkoły średniej. Od 2007 r. uczestnik imprez na orietnację, organizowanych przez KInO „Neptun”. Największą przyjemność czerpał z udziału w bardzo trudnych, długich marszach podczas kultowych imprez „Darżlub”, „Manewry SKPT” oraz „Tułacze”, w których zaczął uczestniczyć w 2008 r.

Od 2012 r.  budowniczy tras  na potrzeby cyklu średniodystansowych i długodystansowych marszów na orientację Wiosenny, Wakacyjny i Jesienny Tułacz. Budował trasy o długości od 10 do 50 km o wszystkich skalach trudności.

Dla Andrzeja dobra orientacja w terenie jest niezbędną umiejętnością w uprawianiu turystyki. W czasach studenckich uzyskał uprawnienia Przodownika Turystyki Pieszej PTTK. W tym okresie dodatkowo uczył się  turystycznej orientacji w terenie od wówczas najlepszych podczas kursu terenowego dla kandydatów na Przodowników GOT w Beskidzie Niskim prowadzonym przez Studenckie Koło Przewodników Beskidzkich w Warszawie.